Actueel
Volgers reageren heel naar op foto zoontje Yolanthe: ”Dit is een meisje”
Yolanthe Cabau diep geraakt door kritiek op uiterlijk van haar zoon Xess Xava: “Alleen maar liefde”
Yolanthe Cabau, actrice, ondernemer en moeder, is zichtbaar aangeslagen door de stroom aan negatieve reacties die ze ontving op Instagram. Niet over zichzelf – al is dat voor haar inmiddels dagelijkse kost – maar over iets veel kwetsbaarders: haar zoon Xess Xava, die ze samen heeft met voormalig profvoetballer Wesley Sneijder.
In haar Instagram Stories deelde Yolanthe onlangs een aantal pijnlijke opmerkingen die volgers over haar zoon achterlieten. Reacties als “Leuk meisje” en “Is dit je dochter?” kwamen keihard binnen bij de trotse moeder, die haar zoon juist vol liefde en trots op haar kanaal deelt.
Instagram: een plek voor liefde óf ongevraagde oordelen?
Social media kunnen prachtig zijn om herinneringen te delen, inspiratie te geven of anderen een kijkje in je leven te bieden. Maar ze kunnen ook een podium worden voor oordelen en ongevraagde meningen – zeker als je bekend bent.
Dat ondervond Yolanthe Cabau opnieuw aan den lijve. Toen ze een onschuldige foto van haar zoon Xess Xava deelde, volgden naast lieve reacties ook opmerkingen die, zacht uitgedrukt, grensoverschrijdend zijn. De suggestie dat Xess, vanwege zijn lange haar, “op een meisje lijkt”, raakte Yolanthe diep. Ze besloot er niet over te zwijgen en liet op haar platform zien wat er werkelijk gebeurt in haar inbox.
“Mijn DM stroomt vol met zoveel lieve berichten. Dat had ik niet zien aankomen. Dank jullie wel! Alleen maar liefde,” reageerde ze zichtbaar emotioneel.
Ondersteuning van volgers: “Laat ze maar haten”
Gelukkig was er ook veel steun. Verschillende volgers namen het op voor Yolanthe en haar zoon. Eén van hen schreef: “Belachelijk en triest. Laat ze maar haten.” Een ander voegde toe: “Wat een prachtig kind. Liefde voor jullie allebei.”
Voor Yolanthe betekende deze golf van positiviteit veel. Ze gaf aan dat de warme reacties haar kracht en vertrouwen gaven in een periode waarin ze als moeder vooral verdriet voelde om wat haar zoon werd aangedaan. Haar dankbaarheid was oprecht: “Alleen maar liefde,” herhaalde ze meermaals.
Niet de eerste keer: terugkerende kritiek op Xess Xava
Wat dit verhaal extra schrijnend maakt, is dat het niet de eerste keer is dat Yolanthe en haar zoon te maken krijgen met zulke negatieve aandacht. In augustus vorig jaar bevonden moeder en zoon zich op vakantie, waarbij Yolanthe een vrolijke foto deelde van hun tijd samen.
Bij de foto schreef ze destijds:
“Mijn beste vriendje wordt zo groot! Niet te doen hoor. Ik geniet dubbel en dwars van onze heerlijke avonturen samen. En stiekem hoop ik dat die over 10 jaar nog steeds lekker met mama op pad gaat! Misschien dan naar de Pacha… Maar dat is ook oké!”
Hoewel veel mensen positief reageerden, waren er opnieuw volgers die het nodig vonden om het uiterlijk van Xess te bekritiseren. Iemand reageerde met: “Beste vriendje of vriendinnetje?”
Yolanthe antwoordde direct, krachtig en duidelijk:
“Vriendje, anders zou ik vriendinnetje zeggen.”
Team Yolanthe: vol in de verdediging
Die reactie bleef niet zonder vervolg. Yolanthe kreeg steun van fans, volgers en andere bekende Nederlanders. Eén volger zei het treffend:
“Hoe diep kun je zinken om een kind te beledigen? Wat is er mis met mensen?”
Anderen wezen op het belang van representatie en vrijheid van expressie, zeker bij kinderen. Want dat een jongen met lang haar anno 2025 nog steeds onderwerp is van discussie, zegt veel over hoe bekrompen online gedrag soms kan zijn.
Gepest in Nederland
In een eerder interview met het tijdschrift LINDA. gaf Yolanthe al aan dat haar zoon in Nederland gewoon werd gepest vanwege zijn lange haar. Iets wat haar als moeder intens raakte. In plaats van zich te conformeren aan een bepaald schoonheidsideaal of gendernorm, kiest ze ervoor haar zoon te ondersteunen in wie hij wil zijn.
“Hij is wie hij is. En hij mag trots zijn op zichzelf. Dat is wat ik hem elke dag probeer mee te geven.”
Dat zulke uitspraken nog steeds nodig zijn, laat zien dat we als maatschappij nog een lange weg te gaan hebben.
Waarom deze reacties zoveel pijn doen
Kritiek op uiterlijk is altijd gevoelig, maar bij kinderen raakt het een extra gevoelige snaar. Zeker wanneer die kritiek afkomstig is van volwassenen. Het feit dat volwassen mensen het nodig vinden om de genderexpressie van een kind online in twijfel te trekken, is zorgwekkend.
Yolanthe staat als moeder in de frontlinie. Niet alleen om haar kind te beschermen, maar ook om een boodschap uit te dragen: dat liefde, respect en vrijheid belangrijker zijn dan vooroordelen en hokjesdenken.
Een bredere boodschap: stop met oordelen
Wat Yolanthe meemaakt, is helaas niet uniek. Veel ouders – bekend en onbekend – herkennen het patroon. Je deelt iets moois, iets persoonlijks, en wordt vervolgens geconfronteerd met oordelen van mensen die je niet kennen, maar wel denken te mogen zeggen hoe jij je kind opvoedt of hoe je kind eruit moet zien.
Het verhaal van Yolanthe en Xess is daarmee meer dan een incident. Het is een spiegel voor onze samenleving. En een oproep tot meer menselijkheid, respect en empathie, zeker online.
Yolanthe: krachtige moeder, kwetsbare mens
De manier waarop Yolanthe omgaat met de situatie verdient respect. Ze kiest ervoor om openheid te tonen, haar verdriet te delen en tegelijk ruimte te maken voor liefde. Niet door te vechten met de haters, maar door zich te richten op de steun en positiviteit van haar volgers.
In haar woorden klinkt geen boosheid, maar vooral verwondering over hoe mensen kunnen oordelen over iets dat zo persoonlijk en onschuldig is als het uiterlijk van een kind. En in haar reactie zie je vooral wat voor moeder ze is: beschermend, liefdevol, en vol overtuiging dat haar zoon goed is zoals hij is.
Dit bericht op Instagram bekijken
Conclusie: meer liefde, minder oordeel
Het incident rondom de negatieve reacties op de foto van Xess Xava laat zien hoe snel onschuldige momenten op sociale media kunnen worden verstoord door kritiek. Maar het laat ook iets anders zien: de kracht van positieve steun, van volgers die opstaan tegen onrecht, en van een moeder die haar kind onvoorwaardelijk steunt.
Yolanthe’s boodschap is helder: liefde overwint altijd. En misschien is dat precies wat we vandaag nodig hebben.
Verdriet bij opa Wim: “Ik mis mijn kleindochter Sieneke in deze laatste fase van mijn leven”
Voor veel mensen is de band met een kleindochter iets om te koesteren, zeker in kwetsbare tijden. Zo ook voor Wim, de opa van zangeres Sieneke Peeters. Hij kampt met ernstige gezondheidsproblemen en leeft met de wetenschap dat zijn tijd beperkt is. In alle openheid vertelt hij over zijn verdriet in deze laatste levensfase: het gemis van contact met zijn dierbare kleindochter, met wie hij ooit zo’n hechte band had.
Een moeilijke diagnose, een moeilijke periode
Wim lijdt aan uitgezaaide slokdarmk*nker, en de prognose is weinig hoopgevend. De behandelingen bieden mogelijk geen uitkomst meer, en hij voelt zijn krachten afnemen. “De afgelopen twee maanden ben ik voor mijn gevoel met vijftig procent achteruit gegaan,” vertelt hij in een interview met het weekblad Story.
In deze periode van onzekerheid en fysieke achteruitgang snakt Wim naar nabijheid van zijn dierbaren. Zijn grootste wens? Tijd doorbrengen met zijn familie, en in het bijzonder met Sieneke, zijn oudste kleindochter.
Een stille afstand
Wat Wim het meest raakt, is het uitblijven van contact. “Ik heb tot op heden niets van Sieneke of haar ouders vernomen,” vertelt hij. “Ze zijn niet langs geweest. Dat doet ontzettend veel pijn. Sieneke is mijn eerste kleinkind, en ik heb haar altijd gesteund. Ik ben zo trots op haar carrière geweest, op hoe ze zich als zangeres heeft ontwikkeld.”
De pijn in zijn stem is voelbaar. Wim zoekt niet naar schuldigen, maar spreekt uit wat hem raakt: het gevoel dat hij er op dit kwetsbare moment alleen voor staat, zonder een simpel berichtje of bezoekje van een van de mensen die hem het meest dierbaar zijn.
Een breuk in de familieband?
In het interview geeft Wim aan dat er in het verleden spanningen zijn geweest binnen de familie, met name tussen hem en Sienekes vader. “Kijk, ik snap dat kinderen vaak de kant van hun ouders kiezen. Dat is menselijk. Maar nu ik in deze situatie zit… dan hoop je toch dat er iets van menselijk contact overblijft.”
Hij spreekt zijn verdriet uit zonder harde woorden, maar wel met duidelijk gemis. “Het gaat me niet om het verleden. Het gaat me om nu. Om het moment. Om de verbinding.”
Steun aan anderen, gemis dichtbij
Wat het voor Wim extra verwarrend maakt, is het feit dat hij ziet hoe Sieneke zich wel betrokken toont bij anderen in soortgelijke situaties. Zo liet ze onlangs via Instagram weten mee te leven met het nieuws over Freek Rikkerink van het muzikale duo Suzan & Freek, bij wie uitgezaaide longk*nker is vastgesteld.
“Ze schreef onder een post van Freek hoe erg ze het vond, en wenste hen kracht en sterkte toe. En dat siert haar,” zegt Wim. “Het is mooi dat ze zo meevoelt. Maar ik begrijp dan niet waarom ze mij niet even een berichtje stuurt. Ik ben toch haar opa?”
Zijn woorden zijn niet bedoeld als verwijt, maar als verwondering. Een zacht uitgesproken vraag die blijft hangen: hoe kan je wél meeleven met mensen die je van een afstand kent, maar zwijgen tegenover iemand uit je eigen familie?
De kracht van een knuffel
Wim benadrukt dat hij niet veel verlangt. Geen grote gebaren, geen eindeloze gesprekken. Alleen het gevoel dat hij er niet helemaal alleen voor staat. “Een bezoekje. Een knuffel. Een hand op mijn schouder. Dat is toch waar familie voor is?”
Hij hoopt dat er alsnog contact komt. Dat er een kans is op een moment van erkenning. “Ik zou het geweldig vinden als Sieneke gewoon even langs zou komen. Even zou laten weten dat ze aan me denkt.”
Geen dreiging, maar een grens
Op de vraag of hij er vrede mee zou hebben als het contact uitblijft tot het allerlaatste moment, klinkt hij verdrietig. “Ik weet hoe mijn vrouw en andere zoon erin staan. Als het stil blijft tot het moment dat ik écht stervende ben, dan zullen zij het moeilijk vinden als er dan ineens contact gezocht wordt.”
Het is geen dreigement, maar eerder een weergave van de kwetsbaarheid die zich opstapelt als relaties te lang onbeantwoord blijven. Als stilte te luid wordt.
Een verhaal dat verder reikt
Het verhaal van Wim is niet uniek. In veel families speelt er onuitgesproken spanning, zijn er oude wonden die het contact bemoeilijken. En toch, juist in tijden van z!ekte of afscheid, wordt de wens om verbinding vaak groter. Niet alleen bij de z!eke, maar ook bij familieleden die mogelijk met twijfels of ongemak zitten.
Sieneke heeft zich tot nu toe niet publiekelijk uitgelaten over de situatie met haar opa. Wat er aan haar kant speelt, weten we niet. Misschien is het verdriet, misschien is het complexer. Zoals dat in families vaak het geval is. Maar het is goed om ook het perspectief van iemand als Wim te horen: een man die weet dat zijn tijd beperkt is, en die vooral verlangt naar een paar momenten van nabijheid.
Liefde hoeft geen perfect verleden
Het verhaal van Wim herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om in het nu verbinding te zoeken. Ook als het verleden hobbelig was. Ook als het contact verwaterd is. Want de behoefte aan liefde, erkenning en aanwezigheid blijft bestaan — tot het allerlaatste moment.
Misschien leest Sieneke dit ooit. Misschien niet. Maar wat Wim in zijn woorden laat zien, is universeel: de wens om gehoord en gezien te worden door de mensen van wie je houdt.
Hoop op een brug
Of het contact nog hersteld wordt, is onzeker. Maar de deur lijkt van Wims kant nog altijd op een kier te staan. Niet voor een gesprek over het verleden, maar voor een knuffel in het nu. Voor het uitspreken van liefde, zonder voorwaarden.
Zijn verhaal roept op tot reflectie. Niet alleen voor Sieneke, maar voor iedereen die worstelt met familiebanden. Want soms zijn het juist de kleine gebaren die in de laatste hoofdstukken van iemands leven de meeste betekenis dragen.
Conclusie: kwetsbaarheid verdient nabijheid
In een periode waarin Wim afscheid moet nemen van zijn gezondheid en mogelijk van het leven zelf, is zijn grootste wens verrassend eenvoudig: verbinding met zijn kleindochter. Niet vanuit verwijt, maar vanuit liefde.
Zijn woorden zijn een zachte oproep aan ieder van ons: laat trots, verleden en misverstanden niet in de weg staan van menselijkheid. Want als de tijd schaars is, worden de momenten samen onbetaalbaar.
-
Actueel5 maanden geledenHardnekkige gerucht blijkt tóch waar: ‘Dit heeft Marco Borsato allemaal met Maan gedaan!’
-
Actueel4 maanden geledenMartijn Krabbé deelt verdrietig bericht: ‘Zo lang heb ik nog’
-
Actueel5 maanden geledenJutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien
-
Actueel5 maanden geledenVolgers verdrietig door heftige post van Emma Heesters 😔
-
Actueel5 maanden geledenAndré Hazes deelt per ongeluk beelden van vrij partijtje met Monique Westenberg
-
Actueel4 maanden geledenKijkers geschokt door actie van gast in Lang Leve de Liefde: slurf tevoorschijn gehaald
-
Actueel4 maanden geledenOphef: Lang Leve de Liefde-deelnemers Laura en Duco liggen te wippen en geven volledige show weg
-
Actueel5 maanden geleden😱 Nieuwe onthullingen in de zaak Marco Borsato: dit geloof je niet!