Connect with us

Actueel

Transgender man boos omdat verpleegsters hem verkeerd benoemden na bevalling

Avatar foto

Published

op

Bennett Kaspar-Williams: “Mijn zwangerschap maakt me geen moeder – identiteit verdient respect”

In een tijd waarin respect voor iemands identiteit steeds meer aandacht krijgt, blijkt uit persoonlijke verhalen hoe belangrijk het is om mensen aan te spreken zoals zij zelf dat aangeven. Dit geldt voor iedereen, ongeacht of iemand cisgender, transgender, non-binair of iets anders is. Toch wordt deze basis van erkenning en gelijkwaardigheid nog lang niet overal toegepast.

Een treffend voorbeeld is het verhaal van Bennett Kaspar-Williams (37) uit Los Angeles. In oktober 2020 verwelkomde hij samen met zijn man Malik hun zoon Hudson via een keizersnede. Hoewel Bennett zich destijds identificeerde als man, werd hij in het z!ekenhuis keer op keer aangesproken met “moeder” — tegen zijn wil én tegen de informatie in die hij vooraf had gedeeld met het zorgpersoneel.

“Mijn zwangerschap werd continu verkeerd begrepen”

Bennett startte zijn medische transitie in 2014, drie jaar nadat hij tot het besef kwam dat hij transgender is. Hij gebruikte toen de voornaamwoorden hij/hem, en inmiddels identificeert hij zich als non-binair en gebruikt hij zowel hij/hem als zij/hen. Samen met zijn partner droomde hij ervan een gezin te stichten. Ze wisten dat dit zou betekenen dat Bennett tijdelijk moest stoppen met zijn testosterontherapie om zijn vruchtbaarheid terug te laten keren.

Na grondig nadenken besloot Bennett dat hij zich comfortabel genoeg voelde om zelf zwanger te worden. Dat proces verliep verrassend snel: al kort na de eerste pogingen bleek hij op natuurlijke wijze zwanger. “We hadden verwacht dat het veel langer zou duren,” vertelt hij.

Toch werd die blijdschap al snel overschaduwd door zorgen: net na de positieve test begon in de VS de eerste coronagolf en lockdown. Plots draaide alles om veiligheid — niet alleen voor Bennett, maar ook voor het ongeboren kindje.

Verwarring en onbegrip in het z!ekenhuis

De grootste uitdaging tijdens zijn zwangerschap was niet fysiek, maar sociaal en emotioneel: hoe anderen ermee omgingen. Hoewel hij overal had aangegeven dat hij man is, bleven artsen en verplegend personeel hem steevast “moeder” noemen. “Het enige wat me echt dysforisch maakte aan de zwangerschap, was hoe ik constant verkeerd werd aangesproken door zorgverleners,” zegt hij.

Zelf had hij gehoopt dat het z!ekenhuis zijn identiteit zou respecteren, zeker omdat hij expliciet op de formulieren had aangegeven hoe hij genoemd wilde worden. Maar in de praktijk liep het anders. Steeds opnieuw werd hij geconfronteerd met het hardnekkige idee dat iemand die zwanger is per definitie een vrouw moet zijn — een aanname die zijn identiteit volledig negeerde.

“Moederschap is geen synoniem voor vrouw-zijn”

Voor Bennett was deze ervaring pijnlijk, maar ook verhelderend. In de maanden na de bevalling besloot hij zich in te zetten voor meer bewustwording over genderidentiteit binnen de geboortezorg. In een interview met de New York Post vertelt hij: “De hele zwangerschapszorg in Amerika is doordrenkt met het idee van moederschap. Het draait om het verkopen van een romantisch beeld van ‘de moeder’. Maar dat sluit mensen zoals ik uit.”

Hij benadrukt dat niet iedereen met een baarmoeder zwanger wil of kan worden, en dat niet iedereen die een kind draagt automatisch een moeder is. “Het idee dat vrouwelijkheid gelijkstaat aan moederschap is gewoonweg fout. Het houdt geen rekening met de realiteit van trans- en non-binaire personen, én het doet ook veel vrouwen tekort die geen kinderen kunnen krijgen of dat niet willen.”

Een nieuwe manier van kijken naar zwangerschap

Bennett’s ervaring maakt duidelijk hoe belangrijk het is om fysieke processen — zoals een zwangerschap — niet automatisch te koppelen aan genderidentiteit. “Ik ben zwanger geweest, maar dat maakt mij geen moeder,” zegt hij. “Ik ben vader, en dat verdient respect.”

Zijn keuze om de zwangerschap zelf te dragen, kwam voort uit een diep inzicht in zijn eigen lichaam en identiteit. Door lichamelijke functies los te koppelen van traditionele genderopvattingen, kon hij een bewuste en authentieke keuze maken. “Zwangerschap was voor mij geen conflict met mijn identiteit, totdat de buitenwereld het wél zo maakte,” aldus Bennett.

Positieve verandering begint met taal

De kern van zijn boodschap? Respect begint bij taal. Door simpelweg iemands gekozen voornaamwoorden en aanspreekvorm te gebruiken, erken je hun mens-zijn. Het gaat niet om politieke correctheid, maar om basisrespect en empathie.

In zijn pleidooi pleit Bennett voor meer inclusieve zorgverlening. Hij roept z!ekenhuizen en medische instellingen op om zorgprofessionals beter te trainen in genderinclusieve communicatie. Dat gaat verder dan taal: het betekent ook openstaan voor diverse gezinsvormen en ervaringen, zonder aannames.

“Mijn identiteit doet ertoe — net als die van jou”

Vandaag deelt Bennett zijn verhaal in de hoop dat het iets in beweging zet. Zijn zwangerschap en bevalling waren een bijzondere ervaring, maar ook een confronterende spiegel voor hoe weinig ruimte er nog is voor genderdiversiteit in de zorg.

Dat hij nu openlijk spreekt over die periode, laat zien hoe krachtig persoonlijke verhalen kunnen zijn in het vergroten van begrip. “Ik wil dat mijn zoon opgroeit in een wereld waarin hij leert dat iedereen zichzelf mag zijn — en dat ouderschap er in vele vormen is.”

Zijn verhaal raakt daarmee niet alleen aan het thema transgender ouderschap, maar ook aan bredere kwesties over wie erbij hoort, wie gezien wordt en wie ruimte krijgt om zichzelf te zijn.

Meer dan alleen een persoonlijk verhaal

Bennett’s reis laat zien hoe belangrijk het is om maatschappelijke structuren — zoals de gezondheidszorg — kritisch onder de loep te nemen. Voor wie nooit is buitengesloten op basis van identiteit, lijkt het misschien een klein detail of een ‘verspreking’. Maar voor mensen als Bennett zijn die woorden en aannames dagelijkse confrontaties met het feit dat hun bestaan niet altijd erkend wordt.

Zijn ervaring staat niet op zichzelf. Over de hele wereld vertellen trans- en non-binaire personen hoe ze in de gezondheidszorg, op school of in sociale situaties telkens opnieuw moeten uitleggen wie ze zijn — of erger: worden genegeerd.

Tot slot

Of je nu vader, moeder, papa, mama of iets anders bent: jouw identiteit verdient erkenning. En zolang we blijven luisteren naar verhalen zoals die van Bennett Kaspar-Williams, kunnen we samen bouwen aan een inclusievere samenleving. Een samenleving waarin iedereen zich welkom voelt — ook tijdens de meest intieme, kwetsbare momenten van het leven.

Wat vind jij van Bennett’s verhaal? Laat het weten in de reacties en deel jouw mening over hoe we samen kunnen zorgen voor meer respect en gelijkwaardigheid.

Actueel

Tweelingbroer van zangeres S10 leeft niet meer

Avatar foto

Published

op

Emotioneel Stiltemoment: Emiel den Hollander, tweelingbroer van S10, 0verlijdt op 24-jarige leeftijd


Een tragedie in Amsterdam
Op donderdagmiddag bereikte het hartverscheurende nieuws de media: Emiel den Hollander, de 24-jarige tweelingbroer van de bekende Nederlandse zangeres en rapster S10 (Stien den Hollander), is 0verleden. Hun moeder bevestigde het verdrietige nieuws aan De Telegraaf. Emiel kwam op 15 april ten val van een flatgebouw in Amsterdam Nieuw-West en belandde zwaargewond op het dak van een parkeergarage. Sindsdien vocht hij negen weken lang voor zijn leven. Ondanks intensieve zorg in het Amsterdam UMC, bleek zijn lichaam te fragiel om het drama te 0verleven.


📅 Wat is er precies gebeurd?

Op 15 april vond een dramatisch incident plaats in de buurt van de flat waar Emiel woonde. Hij viel van maar liefst vier verdiepingen hoog, waarna hij zwaargewond op het dak van een garage werd aangetroffen. Hulpdiensten reageerden direct, en Emiel werd in kritieke toestand overgebracht naar het Amsterdam UMC, waar hij met spoed in een kunstmatig coma werd gebracht om zijn familie en artsen kostbare tijd te geven. Ondanks de medische inspanningen en verpleegkundige zorg bleef zijn toestand kritiek.

Gedurende negen weken hing Emiels leven aan een zijden draadje. Zijn moeder, zus S10, en de rest van hun hecht gezin hielden vol, ondersteund door liefde, hoop en medische expertise. Helaas kwam vandaag het tragische bericht dat Emiel in de loop van de dag is 0verleden — 24 jaar jong, een volwassen man die nog een groot deel van zijn leven voor zich had. Zijn 0verlijden laat niet alleen een leegte achter in het gezin, maar in zijn hele omgeving van vrienden en geliefden.


👨‍👧 Een bijzondere band: S10 en haar tweelingbroer

S10, voluit Stien den Hollander, is in korte tijd uitgegroeid tot een prominent artiestenfenomeen. Ze staat bekend om haar autobiografische rijmschema’s, gevoelige teksten en rauwe emotie, niet zelden over psychische gezondheid. Emiel danste op precies dezelfde melodie van het leven – hij was haar reflectie in spiegelbeeld. Hun tweelingband was voelbaar en onlosmakelijk, en de leegte die zijn 0verlijden daar heeft achtergelaten is onbeschrijflijk.

Hun jeugd speelde zich af in een warm en muzikaal huis, waar creativiteit en kameraadschap het hart vormden. Al vroeg ontdekten beiden hun expressie: S10 putte uit woorden en emoties, Emiel wellicht uit beweging, gezelschap en actie. Samen beleefden ze het leven – school, vriendschappen, muziek en misschien ook avonturen — tot dit noodlot toesloeg.

Voor S10 betekent de d00d van Emiel het verlies van haar spiegelbeeld, haar “andere helft”. Woorden schieten tekort om uit te leggen wat dat doet: een innerlijke leegte, pijn en stilte die dag in, dag uit aanwezig is. Toch sluit haar muziek hun gedeelde herinneringen in, en wellicht wordt die stilte straks een melodie van gemis en liefde.


🩺 Medische oorzaken en de reis in het z!ekenhuis

De val van vier hoog is zelden zonder gevolgen en Emiels toestand na het ongeluk was zorgwekkend. Hij kampte met schedeltrauma’s, inwendige verwondingen, en mogelijk fracturen aan de wervelkolom. In reactie daarop plaatsten artsen hem in een kunstmatige coma, een levensreddende maatregel om de hersenen te beschermen en complicaties door angst en pijn te beperken.

Gedurende negen weken vormde het Amsterdam UMC de veilige plek waar hoop en wanhoop elkaar afwisselden. De familie en artsen overlegden voortdurend — over operaties, mogelijke complicaties en emotionele steun. Alle mogelijke maatregelen werden genomen, maar het bleef een gevecht. Men sprak van ‘kleine stapjes vooruit’, maar helaas bleven die hoopvolle signalen uit. Uiteindelijk was het moment onvermijdelijk: de artsen gaven aan dat er geen herstelkansen meer waren; zijn lichaam gaf op.


❤️‍🩹 Van S10-perspectief tot muzikale stilte

S10 zelf heeft nog geen officiële verklaring naar buiten gebracht. Maar idee dringt zich op: wie kan de woorden vinden voor het afscheid van zijn tweelingbroer? Het was Emiel die haar altijd complimenteerde, aanmoedigde, spelend als haar stilzwijgende helft op het podium van het leven. Zijn 0verlijden verandert haar verhaal voorgoed. Liedjes over verbinding, angst, hoop en verlies zouden straks een nog intensere lading krijgen.

S10 bracht jarenlang rauwe, autobiografische muziek, met openhartigheid over psychische worstelingen. Haar verhaal werd altijd een gedeeld verhaal — waar Emiel deel van uitmaakte. Nu zal haar stem die pijn moeten dragen. Lucien ook een stem voor hem worden. Haar muziek kan uitgroeien tot een schrijn waar hun gedeelde verleden veilig is. Het zal ongetwijfeld leiden tot nieuwe songs, getekend door verdriet en gemis – maar ook door liefde.


🌟 Reacties uit de media en de fans

Het nieuws sloeg in als een bom binnen de muziekwereld en onder S10’s trouwe fans. Online ontstaan rijen condoleances, herinneringen aan optredens met Emiel, foto’s van hun lach en liefde. Artiesten en collega’s betuigen hun medeleven: “S10, onze gedachten zijn bij jou en je familie.” Het gaat niet louter over een jong leven dat te vroeg eindigt, maar over de fractie tussen geluk en tragedie – intens in het geval van een tweeling. Ook de Telegraaf besteedde er aandacht aan; nu anderen volgen, zwijgende getuigen van een universele pijn: “Tweelingbroer van zangeres S10 0verleden, 24 jaar.”

S10

Boulevards, talkshows en muziekprogramma’s zullen aandacht besteden aan dit verlies. Misschien komt binnenkort het Close-up portret van S10, waarin ze praat over Emiel. In elk geval is de impact onmiskenbaar – niet alleen bij familie en vrienden, maar ook bij fans en volgers die gevoel hebben bij haar muziek en woorden.


🕯️ Herdenking en steun voor de familie

De komende tijd zullen een uitvaart en herdenkingsdienst voor Emiel worden georganiseerd. Details – zoals locatie, datum en publiek karakter – worden door de familie in alle sereniteit besloten. In dergelijke situaties gaat het om intimiteit. Slechts beperkte banners, rustige muziek en veel ruimte om te rouwen.

Daarnaast zal er binnen de fans en de muziekwereld een steunrally ontstaan: muziekstreams, persoonlijke notities en lichte eerbetuigingen. Artiesten die ooit samen met S10 optraden, zullen hun medeleven tonen. Steunacties, collectes of zelfs samenwerkingen zijn mogelijk.


💭 Een persoonlijke ontwikkellijn

Voor S10 zelf is dit markant: een keerpunt in haar leven en carrière. Alles wat ze nu zingt, zal beladen zijn. Die emotie maakt haar werk intenser, persoonlijker — maar kost ook veel energie. Verwacht wordt dat haar muziek zal evolueren: verwijzingen naar Emiel, zijn lach, zijn karakteristieken – alvast hints naar nummers in wording.

S10 heeft eerder gezegd: “Schrijven is mijn therapie.” Dit moment zal haar dat tot in de kern harder voelen. Fans zien haar net als zijzelf zien: als voortrekster van een gedeelde helingsreis. Haar liedjes zullen vaak over hem gaan – en haar liturgische woorden naar hem zullen nu publiek zijn.


🕊️ Slotwoord

Emiel den Hollander verloor tragisch zijn leven op 24-jarige leeftijd. Zijn d00d raakt niet alleen zijn familie, maar een heel netwerk aan mensen die hem kennen of herinneren. En voor S10 is dit een verlies in de grond – het beëindigde niet alleen zijn leven, maar brak ook een tweelingband die nooit meer werd gerepareerd.

zangeres s10

Toch blijft er hoop — in muziek, in herinnering, in het feit dat Emiels leven niet zomaar vervaagt. Zijn naam zal voortleven in liedjes, in geschiedenissen, in de echo van de tweelinghartslag die zo heet klopte toen ze samen leefden. Zijn leven was kort, maar vol betekenis — en dat maakt zijn d00d voor velen onmiskenbaar groots in zijn impact.

Lieve Emiel: rust zacht. Je woorden waren misschien beperkt tot stilte en beweging – maar je betekenis zal nooit sterven.

Continue Reading

Trending

  • Actueel6 maanden geleden

    Hardnekkige gerucht blijkt tóch waar: ‘Dit heeft Marco Borsato allemaal met Maan gedaan!’

  • Actueel5 maanden geleden

    Jutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien

  • Actueel5 maanden geleden

    Martijn Krabbé deelt verdrietig bericht: ‘Zo lang heb ik nog’

  • Actueel4 maanden geleden

    Kijkers geschokt door actie van gast in Lang Leve de Liefde: slurf tevoorschijn gehaald

  • Actueel5 maanden geleden

    Volgers verdrietig door heftige post van Emma Heesters 😔

  • Actueel5 maanden geleden

    André Hazes deelt per ongeluk beelden van vrij partijtje met Monique Westenberg

  • Actueel5 maanden geleden

    Ophef: Lang Leve de Liefde-deelnemers Laura en Duco liggen te wippen en geven volledige show weg

  • Actueel5 maanden geleden

    Zangeres Maan laat op podium zien wat ze in huis heeft tijdens optreden. Daar kunnen de mannen wel van genieten