In het Britse Blackpool is een tragisch incident aan het licht gekomen. Het lichaam van de 47-jarige Sabrina Lyttle werd pas na drie dagen gevonden in het invalidentoilet van het Gurkha Buffet-restaurant. Haar dochter, Jade Casey, uitte scherpe kritiek op het restaurantpersoneel en hun nalatigheid.

 

Drie dagen onopgemerkt

Volgens Jade Casey klaagden restaurantklanten herhaaldelijk dat het invalidentoilet niet toegankelijk was. Toch zou niemand van het personeel hebben gecontroleerd waarom dit het geval was. Het personeel vermoedde enkel dat er een probleem met het slot was, zonder verdere actie te ondernemen.

Casey reageerde geschokt: “Ze hebben mijn moeder pas dagen later gevonden. Ik ben ontzettend boos, want ze had veel eerder gevonden kunnen worden. Dit is onacceptabel.”

Beelden onthullen laatste momenten

Camerabeelden van het restaurant laten volgens Casey zien dat haar moeder direct na binnenkomst naar het invalidentoilet ging. Daar lijkt ze vervolgens niet meer uit gekomen te zijn.

Jade vermoedt dat Sabrina, die bekend stond om haar worsteling met drugsverslaving en dakloosheid, het toilet binnenkwam om warmte te zoeken. “Ze was net de dag ervoor vrijgelaten uit de gevangenis en waarschijnlijk probeerde ze zichzelf even op te warmen.”

Een tragisch levenseinde

Sabrina had een leven vol uitdagingen. Ze kampte al 25 jaar met dakloosheid en drugsverslaving, maar volgens haar dochter was ze een geliefde, grappige vrouw die anderen vaak aan het lachen maakte.

Op sociale media uitte Casey haar verdriet en liefde voor haar moeder: “Ik heb altijd gevreesd voor dit moment. Wat mensen ook van je vonden, je was slim en bracht zoveel mensen aan het lachen. Ik vergeef je alles en zal het je nooit kwalijk nemen. Ik hoop dat je nu danst in de lucht, mam.”

Restaurant zwijgt, familie zoekt antwoorden

Het restaurant heeft nog geen officiële verklaring gegeven over de omstandigheden of waarom er drie dagen geen controle op het toilet plaatsvond. Voor de familie van Sabrina blijft het een schrijnend verlies, temeer omdat ze geloven dat tijdig ingrijpen wellicht haar leven had kunnen redden.

De zaak roept vragen op over de verantwoordelijkheid van publieke instellingen en bedrijven om dergelijke situaties te voorkomen. Terwijl de familie rouwt, hoopt Casey dat haar moeder’s leven en dood aandacht zal brengen voor dakloosheid en de complexe problemen die veel mensen in vergelijkbare situaties ervaren.