Actueel
Moslima geeft raad aan Nederlandse ouders: ”Stop hier nu mee”
Wanneer privacy kind speeltje wordt: het ongemakkelijke verhaal achter kijkcijfers en kinderbeelden
Het televisieprogramma BOOS is misschien niet ieders favoriete kijkvoer, maar het weet als geen ander gevoelige en vaak onderbelichte thema’s aan te kaarten. Een recent onderwerp dat felle reacties oproept, is het gebruik van kinderen in zogeheten vlogfamilies: gezinnen die hun dagelijks leven vrijwel volledig vastleggen en delen via platforms als YouTube en TikTok. Wat voor sommigen onschuldige content lijkt, is volgens presentator Tim Hofman en zijn redactie het topje van een veel dieper probleem.
Vlogkinderen voor de views
In veel Nederlandse huiskamers zijn vloggezinnen inmiddels geen onbekend fenomeen meer. De kinderen van deze gezinnen zijn letterlijk met een camera in hun gezicht opgegroeid: van hun eerste stapjes tot hun eerste schooldag — alles wordt gedeeld met een publiek van duizenden, soms miljoenen mensen.
Het principe is simpel: hoe meer kijkers, hoe hoger de opbrengsten. Advertentie-inkomsten, merchandise, samenwerkingen: het levert veel op. Maar wat blijft er over van de privacy van een kind, als de camera altijd draait? En wat betekent het voor hun ontwikkeling wanneer zij op jonge leeftijd al leren dat ‘leuk zijn op beeld’ samenhangt met waardering?
De grens van onschuld
In sommige video’s zijn kinderen te zien tijdens kwetsbare, alledaagse momenten. Zoals het aandoen van een pyjama, het spelen in badkleding of zelfs scènes waarin ze huilen, ruzie maken of streng worden toegesproken. Momenten die in elk gezin voorkomen, maar die in deze context ongewild een publiek karakter krijgen.
Volgens Tim Hofman is het onbegrijpelijk dat ouders deze beelden überhaupt online plaatsen. Zijn zorg gaat verder dan alleen de emotionele schade voor het kind. Hij wijst op de risico’s van hergebruik in kringen waar niemand bij stil wil staan — denk aan mensen met verwerpelijke motieven die deze beelden downloaden, verspreiden of zelfs misbruiken.
“Je zou denken dat dit een wake-up call is,” aldus Hofman. “Maar zolang de views blijven stijgen, lijkt het morele kompas bij sommige vlogouders ernstig te haperen.”
De bikini-discussie: cultuur versus context
Het debat over kinderen in badkleding komt niet alleen vanuit BOOS. Er is ook kritiek van andere kanten — maar met een heel andere toon en intentie. Zo haalde Kaoutar Tajjiou, een opiniemaker die zich vaker uitspreekt over de westerse levensstijl, het nieuws vanwege haar felle uitspraken over Nederlandse ouders. Haar kritiek: dat ouders hun dochters in bikini’s laten rondlopen is, volgens haar, ‘mensonterend’.
Ze stelt dat jonge meisjes helemaal bedekt zouden moeten zijn, ook op het strand. In haar visie is badkleding niet gepast voor kinderen, omdat het hun waardigheid zou aantasten. Ze pleit voor alternatieven: bedekkende zwemkleding of zelfs iets wat lijkt op een skipak.
Respect of bemoeienis?
De reacties op Tajjiou’s uitspraken variëren van steun tot ongeloof. Voorstanders stellen dat ze een punt heeft: waarom zouden we kinderen op jonge leeftijd al seksualiseren door hen in bikini’s te steken? Tegenstanders vinden dat ze een culturele norm wil opleggen die haaks staat op de Nederlandse waarden van vrijheid, eigenheid en ontspanning.
Maar de grotere vraag is: waar ligt de grens tussen bescherming en bemoeienis? Tussen opvoeden en oordelen?
In Nederland is het heel gebruikelijk dat kinderen op warme dagen badkleding dragen in openbare zwembaden, op het strand of bij een plas. Niet omdat het sexy moet zijn, maar omdat het praktisch is en past bij de context van zorgeloos kind-zijn. Om dat te bestempelen als ‘mensonterend’ gaat voor veel mensen te ver.
De gedeelde zorg
Toch is er een ongemakkelijke overlap tussen de zorgen van Hofman en Tajjiou. Hoewel hun invalshoeken en culturele referentiekaders totaal anders zijn, wijzen ze beide op een onderliggende kwetsbaarheid: de manier waarop jonge kinderen in beeld worden gebracht, kan schadelijk zijn — op korte én lange termijn.
Waar Hofman vooral hamert op de impact van publieke zichtbaarheid en het misbruik van beelden, wijst Tajjiou op het bredere maatschappelijke effect van normalisering. Wat zij ziet als ‘ontkleding’, interpreteren anderen als onschuldig zomerplezier. Maar misschien raken beide kampen aan dezelfde kern: wie bepaalt wat nog veilig en respectvol is als het gaat om kinderen?
De rol van ouders
Ouders dragen hierin een grote verantwoordelijkheid. Niet alleen voor wat hun kinderen doen, maar vooral voor wat ze namens hen delen. Veel kinderen kunnen nog niet inschatten wat het betekent om zichtbaar te zijn voor de hele wereld. Ze weten niet wat ‘een view’ of ‘een algoritme’ is, en beseffen niet wat de gevolgen kunnen zijn van hun digitale voetafdruk.
Daarom is het aan ouders om die afweging wél te maken. Om zichzelf af te vragen: is dit écht iets dat ik wil delen? Is het voor het kind, of voor de volgers?
Wetgeving en bewustwording
In sommige landen wordt inmiddels wetgeving overwogen die kinderen in online content moet beschermen. In Frankrijk is het sinds 2020 verboden om kinderen onder een bepaalde leeftijd te laten vloggen zonder duidelijke toestemming en toezicht. Ouders kunnen aansprakelijk worden gesteld als blijkt dat hun kind schade heeft geleden door online zichtbaarheid.
In Nederland zijn dit soort regels er nog niet. Wel groeit het besef dat kinderen een eigen recht op privacy hebben, ook als ze zelf nog te jong zijn om dat te begrijpen. En dat is een stap in de goede richting.
Wat willen we als samenleving?
Het debat over vlogkinderen, badkleding en grenzen roept uiteindelijk een bredere vraag op: wat willen we als samenleving uitdragen? Willen we onze kinderen leren dat hun waarde ligt in hoe vaak ze bekeken worden? Of willen we hen de ruimte geven om onbezorgd, veilig en privé op te groeien?
Misschien begint dat met iets simpels: een beetje terughoudendheid. Iets minder delen. Iets vaker kiezen voor een herinnering in je hoofd, in plaats van in de cloud. En als we dan toch iets willen delen, laten we dan vooral kijken naar de boodschap achter de beelden — en niet alleen naar het aantal views.
Claude naar Eurovisiesongfestival 2025: van talentenjacht tot grote podium in Bazel
Claude, de jonge zanger die in Nederland de afgelopen jaren gestaag zijn naam heeft opgebouwd, staat op het punt zijn grootste muzikale avontuur tot nu toe aan te gaan. In 2025 vertegenwoordigt hij Nederland tijdens het Eurovisiesongfestival in het Zwitserse Bazel, met het nummer C’est la vie. Een opvallende keuze, niet alleen vanwege de tweetalige compositie, maar ook vanwege het persoonlijke karakter van het lied.
Zijn deelname werd op 19 december 2024 officieel bevestigd door AVROTROS, waarmee Claude zich in een illuster rijtje van Nederlandse Songfestivaldeelnemers schaart. De verwachtingen zijn hoog, de reacties gemengd — en de ogen van het publiek zijn strak op hem gericht.
Van lokale talentenjacht tot nationale trots
Claude’s muzikale reis begon al op jonge leeftijd. In 2017 won hij een talentenjacht in Enkhuizen met het nummer Uit Elkaar van Yes-R. Het leverde hem vroege erkenning op, maar de weg naar het grote podium was nog lang. In 2019 zagen we hem terug in het achtste seizoen van The Voice Kids, waar hij tijdens de blind auditions indruk maakte met het energieke Papaoutai van Stromae. Hoewel hij de Battles niet wist te overleven, was het voor Claude wél een belangrijke leerschool.
Zijn echte doorbraak kwam via de talentenjacht ARE YOU NEXT?, waar hij een platencontract won bij het gerenommeerde label Cloud 9 Music. Vanaf dat moment ging het snel. Claude ontwikkelde zijn eigen stijl: een mix van pop, urban en Franstalige invloeden. Precies datgene wat hem nu onderscheidt op het internationale Songfestivalpodium.
C’est la vie: een lied met internationale allure
Zijn inzending voor het Eurovisiesongfestival 2025 heet C’est la vie – een tweetalig nummer dat Frans en Engels combineert, zonder Nederlandstalige passages. Een bewuste keuze, zo laat Claude weten, omdat hij zich muzikaal meer thuisvoelt in de Franse taal. Bovendien sluit het aan bij zijn multiculturele achtergrond én bij de Europese sfeer van het Songfestival.
Hoewel het nummer pas op 27 februari officieel zou worden gepresenteerd, lekt het één dag eerder uit. Dat deed de buzz rondom Claude’s deelname alleen maar toenemen. De reacties op de song zijn wisselend, maar veel luisteraars prijzen het ritme, de aanstekelijkheid en het internationale karakter. Het lied past in de lijn van eerdere Franstalige succesnummers op het Eurovisiepodium.
Eerste repetitie roept vragen op
Op 6 mei stond Claude voor het eerst op het Eurovisiepodium voor een technische repetitie. De eerste beelden, gedeeld door AVROTROS, toonden een energieke performance met een strakke choreografie en een opvallende lichtshow in blauwe en gouden tinten.
Toch volgde er kritiek op zijn vocale prestaties. Op sociale media werd zijn zang vergeleken met eerdere Nederlandse inzendingen waarbij het livegeluid niet overtuigde. Sommige kijkers moesten onwillekeurig denken aan de optredens van Mia Nicolai en Dion Cooper in 2023, waar de vocale uitvoering eveneens onder vuur lag.
Reacties als “nog wat onzeker”, “niet helemaal zuiver” en “er is werk aan de winkel” verschenen op X (voorheen Twitter) en Instagram. De toon was kritisch, maar niet vernietigend — veel fans hopen simpelweg dat Claude in de komende dagen muzikaal zal groeien richting de halve finale.
Claude blijft positief: “Dit is mijn moment”
Ondanks de kritieken blijft Claude zelf opvallend rustig en professioneel. “Ik ben dankbaar dat ik hier mag staan,” liet hij na de repetitie weten. “Dit podium is overweldigend, maar ik voel me gesteund door mijn team en mijn fans. We hebben nog een paar dagen om alles aan te scherpen. En ik weet zeker dat ik op dinsdag alles kan geven.”
De 21-jarige zanger benadrukt dat liveoptreden op dit niveau voor hem een nieuw terrein is, maar ook een kans om zichzelf verder te ontwikkelen. “Het is spannend, natuurlijk. Maar dit is mijn moment, en ik ga er alles uithalen.”
Een risico nemen: geen Nederlands in het lied
Een ander punt van discussie is het taalgebruik in Claude’s inzending. C’est la vie bevat uitsluitend Franse en Engelse lyrics. Dat betekent dat er dit jaar geen enkel woord Nederlands in het Eurovisiepodium klinkt namens Nederland. Voor sommigen is dat jammer: zij hadden graag gezien dat onze eigen taal op z’n minst een kleine plek kreeg in het lied.
Toch kiezen steeds meer landen voor internationale talen, om zo een breed publiek aan te spreken. En voor Claude voelt de combinatie van Frans en Engels als de juiste artistieke keuze. “De Franse taal past gewoon bij mijn stem, bij de emotie van dit nummer. En dat is waar ik op vertrouw.”
De halve finale: dinsdag 13 mei wordt cruciaal
Claude zal op dinsdag 13 mei aantreden in de eerste halve finale van het Eurovisiesongfestival in Bazel. In deze ronde zal blijken of hij met C’est la vie voldoende indruk maakt om door te stromen naar de grote finale op zaterdag 17 mei.
De bookmakers schatten zijn kansen voorlopig in de middenmoot, wat betekent dat het aankomt op de uitvoering en het gevoel dat hij weet over te brengen. Zijn team werkt hard aan vocale coaching, cameraregistratie en scenografie om alles tot in de puntjes te perfectioneren.
Fans hopen op verrassingseffect
Ondanks de kritiek blijven veel fans hopen op een positieve verrassing. Claude’s kracht ligt immers in zijn persoonlijke uitstraling, ritmische nummers en emotionele oprechtheid. Als hij die kwaliteiten weet te vertalen naar een sterk liveoptreden, dan kan hij alsnog hoge ogen gooien.
De komende dagen zijn cruciaal. Met nog een repetitie én de generale repetitie op de planning, heeft Claude de kans om te groeien — zowel muzikaal als mentaal. En dat is precies wat het Eurovisiesongfestival zo uniek maakt: de ruimte om te verrassen, zelfs op het allerlaatste moment.
Conclusie: Claude’s Songfestivalreis is pas net begonnen
Claude heeft al een indrukwekkend pad afgelegd — van talentenjachten tot een platencontract, van nationale bekendheid tot een internationale uitdaging. Zijn deelname aan het Eurovisiesongfestival 2025 is een nieuw hoofdstuk waarin talent, ambitie en lef samenkomen.
Of C’est la vie de finale haalt, is nog onzeker. Maar één ding staat vast: Claude is een artiest met potentie, en zijn verhaal is nog lang niet af. De komende dagen bieden hem de kans om zijn optreden te verfijnen, het publiek te overtuigen en Europa te laten zien wie hij werkelijk is.
Met zijn positieve instelling, muzikale veelzijdigheid en de steun van zijn fans heeft hij alles in huis om van deze ervaring iets bijzonders te maken. En wie weet? Misschien kleurt Bazel straks tóch een beetje blauw, wit en oranje.
-
Actueel4 maanden geledenHardnekkige gerucht blijkt tóch waar: ‘Dit heeft Marco Borsato allemaal met Maan gedaan!’
-
Actueel3 maanden geledenMartijn Krabbé deelt verdrietig bericht: ‘Zo lang heb ik nog’
-
Actueel4 maanden geledenVolgers verdrietig door heftige post van Emma Heesters 😔
-
Actueel4 maanden geledenAndré Hazes deelt per ongeluk beelden van vrij partijtje met Monique Westenberg
-
Actueel4 maanden geledenJutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien
-
Actueel4 maanden geleden😱 Nieuwe onthullingen in de zaak Marco Borsato: dit geloof je niet!
-
Actueel5 maanden geledenAndré Hazes wordt nog keer vader: ‘Baby al onderweg’
-
Actueel3 maanden geledenOphef: Lang Leve de Liefde-deelnemers Laura en Duco liggen te wippen en geven volledige show weg