Actueel
Klaas Bijl zat voor de ontvoering huilend in de auto: ‘Er moet daar iets bij hem zijn geknapt’
De verdwijning van Jeffrey (10) en Emma (8) houdt Nederland al dagenlang in zijn greep. Inmiddels lijkt het lot van de kinderen en hun vader Klaas Bijl (67) tragisch te zijn bezegeld, nadat dinsdagavond een auto met meerdere lichamen werd aangetroffen in het water bij Winschoten. Wat voorafging aan die fatale gebeurtenis, begint nu langzaam duidelijk te worden. Bekenden van Klaas vertellen over een man die zich in de dagen voor de verdwijning in een steeds instabielere toestand bevond.
Volgens meerdere bronnen was Klaas Bijl op de ochtend van de vermissing zwaar geëmotioneerd. Hij bevond zich op dat moment in Duitsland, waar hij kennissen bezocht. Daar barstte hij volgens ooggetuigen in tranen uit. “Hij zat huilend in zijn auto,” vertelt een vriend die hem die ochtend sprak. “We maakten ons zorgen. Hij had het duidelijk mentaal zwaar.”
De zorgen van zijn omgeving waren niet ongegrond. Uit voorzorg namen vrienden zijn autosleutels in beslag, in de hoop dat hij tot rust zou komen en geen overhaaste beslissingen zou nemen. Maar Bijl bleek vastberaden. Hij had een reservesleutel bij zich en vertrok alsnog. Korte tijd later zou hij terugrijden naar Nederland, naar Beerta, waar zijn twee kinderen verbleven.
Daar haalde hij Jeffrey en Emma op. Volgens zijn vriendin Mirna, die bij hem thuis verbleef, was Klaas bij thuiskomst onrustig en gejaagd. “Hij kwam ineens binnen, heel anders dan normaal. Hij zei dat hij met de kinderen naar McDonald’s ging, maar daarna riep hij: ‘We gaan naar het paradijs’.” Dat moment werd door haar als alarmerend ervaren, maar voor ze kon ingrijpen, waren ze vertrokken.
Vlak daarna, rond 15.30 uur, werden Jeffrey en Emma voor het laatst gezien. Ze stapten met hun vader in de auto en verdwenen van de radar. Het was het begin van een landelijke vermissingszaak, die resulteerde in een Amber Alert en een massale zoekactie, waarbij honderden mensen betrokken raakten.
De p0litie vreesde al snel het ergste. In de woning van Klaas werd een brief gevonden met inhoud die aanleiding gaf tot grote zorgen. Daarin zou de vader hebben verwezen naar een eindbeslissing, wat leidde tot het vermoeden dat hij zichzelf en zijn kinderen iets aan wilde doen.
Wat Klaas precies tot dit punt bracht, is onderwerp van onderzoek, maar omstanders wijzen op een diepgewortelde strijd rond de voogdij. Klaas zou zich steeds machtelozer hebben gevoeld in de omgang met zijn kinderen. Na een pijnlijke scheiding had hij slechts beperkt contact met zijn kinderen. Die beperkte omgangsregeling zou hem zwaar zijn gevallen.
Een bekende van de familie vertelt: “Klaas was niet gewelddadig, maar hij voelde zich buiten spel gezet. Hij had het gevoel dat hem alles werd afgenomen. Zijn kinderen waren zijn alles, en het idee dat hij hen misschien nog minder zou zien, vrat aan hem.”
Er zijn signalen dat Klaas zich al langere tijd in een isolement bevond. Zijn sociale kring was klein, en volgens zijn vriendin worstelde hij met gevoelens van eenzaamheid. Ook was er sprake van alcoholgebruik. “Hij dronk veel, vaak ’s avonds. Soms gooide hij spullen kapot. Maar hij bleef wel altijd liefdevol naar zijn kinderen,” aldus een buurvrouw.
De mentale gesteldheid van Klaas zou de laatste weken verder zijn afgebrokkeld. Vrienden zagen hem steeds minder. Die zaterdag, toen hij huilend in zijn auto zat, was volgens kennissen een duidelijk kantelpunt. “Er moet iets zijn geknapt in zijn hoofd,” aldus een vriend. “Hij was geen slechte man, maar hij zat vast. Hij wist geen uitweg meer.”
De keuze om toch met zijn kinderen te vertrekken, ondanks eerdere pogingen van zijn omgeving om hem tegen te houden, wijst op een tragisch voornemen. De reservesleutel symboliseert in die zin de vastberadenheid van een man die een beslissing had genomen, hoe onbegrijpelijk die ook is.
De vondst van de auto met lichamen op dinsdagavond bevestigt dat de angstige vermoedens van velen wellicht bewaarheid zijn. Hoewel de p0litie nog geen officiële identificatie heeft gedeeld, is de verwachting dat het gaat om Klaas en zijn kinderen. De auto kwam overeen met het opgegeven signalement en werd gevonden in een kanaal bij Winschoten, niet ver van de plek waar Klaas voor het laatst was gesignaleerd.
De zaak raakt een gevoelige snaar in de samenleving. Op sociale media, in dorpen als Beerta en Winschoten, en in de landelijke media wordt massaal meegeleefd. Er zijn kaarsen aangestoken, bloemen neergelegd, en berichten van steun gedeeld. Tegelijkertijd is er verontwaardiging over hoe deze tragedie heeft kunnen gebeuren. Sommigen vragen zich af of er eerder signalen zijn gemist.
De p0litie heeft inmiddels aangekondigd dat er een evaluatie komt van het handelen in de aanloop naar de vermissing. Waarom is er, ondanks signalen van onrust bij Klaas en zorgen van de moeder, geen eerdere interventie geweest? Waarom kon hij zijn kinderen meenemen, terwijl er twijfel was over zijn mentale toestand?
Voor nu blijft het wachten op formele duidelijkheid. De identificatie van de lichamen, de afronding van het forensisch onderzoek en het p0litieonderzoek naar de toedracht moeten de komende dagen antwoord geven op de vele vragen.
Wat overblijft is een diep gevoel van verlies. Twee jonge kinderen, geliefd bij familie en school, en een vader die ten onder ging aan wanhoop. De tragedie is niet alleen persoonlijk, maar ook maatschappelijk. Het roept de vraag op: hoe voorkomen we dat wanhoop omslaat in een onomkeerbare daad?
De dagen die volgen zullen zwaar zijn voor de betrokken familieleden, vrienden, en de hele gemeenschap. Maar ook voor de hulpverleners, p0litiemensen en vrijwilligers die zich vol inzet hebben ingezet in de zoektocht. Voor hen was dit geen zaak, maar een missie van mens tot mens. En ook zij zullen moeten verwerken wat er nu, onherroepelijk, is gebeurd.
Suzan & Freek door het diepste dal: ‘We zijn nog lang niet klaar’
Een week nadat Nederland werd opgeschrikt door het emotionele nieuws dat Freek, de helft van het populaire muzikale duo Suzan & Freek, te maken heeft met een ernstige en uitgezaaide vorm van longk*nker, delen de twee een hoopvolle update. In een openhartige en ontroerende boodschap via hun sociale media vertellen ze hoe het nu met hen gaat, hoe Freek zich fysiek voelt en wat de toekomst nog in petto heeft. Hun woorden raken diep – niet alleen door de ernst van de situatie, maar ook door de liefde en de kracht die eruit spreekt.
Een onverwachte klap
Acht dagen geleden stond de wereld van Suzan en Freek plotseling stil. Na drie uitverkochte concerten in de Ziggo Dome kondigden ze abrupt aan dat ze de rest van hun geplande optredens moesten annuleren. De reden: Freek was kort daarvoor gediagnosticeerd met uitgezaaide longk*nker. De boodschap sloeg in als een bom, bij fans, collega’s en media. Niemand had dit zien aankomen.
In de dagen die volgden werden ze overspoeld door steunbetuigingen. Kaarten, bloemen, digitale knuffels en ontelbaar veel berichten stroomden binnen. En hoewel het nieuws nog altijd als onwerkelijk voelt, besloten Suzan & Freek nu, een week later, hun volgers opnieuw bij te praten.
‘Even naar de dokter’
In hun update vertellen ze hoe het allemaal begon – ogenschijnlijk onschuldig. “We gingen ‘even’ naar de dokter,” schrijft Suzan. Freek kampte al maanden met een aanhoudend hoestje. Niets verontrustends, leek het. Zoals zoveel mensen dacht hij dat het vanzelf wel over zou gaan. Maar toen het bleef aanhouden, besloot hij toch een afspraak te maken. “Een check, meer niet,” dachten ze.
Maar wat begon als een routinematig doktersbezoek, eindigde in een keiharde diagnose. Uitgebreid onderzoek bracht iets veel ernstigers aan het licht: longk*nker, en in een vergevorderd stadium. “Plotseling zat alles anders. De plannen, de toekomst, de muziek – alles kreeg een andere kleur.”
Medicatie, geen chemotherapie
Ondanks de heftige diagnose, is er ook hoop. Freek is inmiddels gestart met levensverlengende medicatie. “Gelukkig geen chemotherapie,” schrijft Suzan. De behandeling is erop gericht om de z!ekte af te remmen en, in het beste geval, voor langere tijd stabiel te houden.
En er is meer positief nieuws. Sinds Freek met de medicatie is begonnen, voelt hij zich lichamelijk beter. “Het hoestje is weg, en hij is weer wat kilo’s aangekomen,” klinkt het opgelucht. Over een tijdje volgt er een nieuwe ronde z!ekenhuisonderzoeken. Die moeten uitwijzen of de medicijnen ook daadwerkelijk het gewenste effect hebben. Als dat zo is, kan er mogelijk voor meerdere jaren stabiliteit zijn.
“We weten dat de cellen op termijn resistent worden,” schrijven ze, “maar voor nu houden we ons vast aan de verhalen van mensen die al jaren vooruit kunnen met deze medicatie. En ondertussen hopen we heel hard op een wonder.”
De kracht van samen
In hun bericht leggen Suzan & Freek de nadruk op hun band. Sinds de diagnose is hun leven volledig veranderd, maar één ding staat vast: ze gaan dit samen aan. “We proberen deze keiharde klap samen een plek te geven. En we zoeken naar een richting in deze bizarre situatie.”
De woorden ademen liefde, veerkracht en strijdlust. “We hebben besloten om samen de schouders eronder te zetten. We gaan er alles aan doen om de uitzondering te worden.” Hun update wordt afgesloten met een hartje en een biddende emoji, symbolen van hoop in een tijd waarin niets meer vanzelfsprekend is.
Zwangerschap: hun lichtpunt
Tussen al het verdriet en de onzekerheid is er ook een straal van licht: de zwangerschap. Suzan is zwanger van hun eerste kindje. En ondanks alles gaat het goed met haar en de baby. “Daar focussen we ons nu zoveel mogelijk op,” schrijven ze. “Onze allergrootste droom.”
Suzan is inmiddels het eerste trimester gepasseerd en voelt zich naar omstandigheden goed. De echo’s zijn tot nu toe positief: “De baby stuitert vrolijk op en neer,” delen ze met een glimlach. “Daar halen we nu al ons geluk uit.”
Het stel geniet zelfs van de kleine momenten: “Tijdens onze optredens lachten we vaak om de crackers en andere snacks die we op het podium hadden verstopt voor Suus, om haar cravings te stillen.” Het laat zien hoe sterk ze proberen vast te houden aan het normale leven, hoe moeilijk ook.
Positiviteit als kracht
Opvallend is de manier waarop Suzan & Freek ondanks alles blijven zoeken naar positiviteit. “We proberen vooral niet te stoppen met leven,” schrijven ze. Muziek blijft daarbij een belangrijke rol spelen. “Tot nu toe maken we elke dag nog samen muziek, en dat voelt zó fijn. We zijn nog lang niet klaar!”
Het stel vraagt hun volgers om tips voor het inrichten van de babykamer, waarmee ze duidelijk maken dat ze – ondanks de onzekerheid – naar de toekomst blijven kijken. “Kom maar door met die leuke ideeën!” Hun oproep wordt massaal beantwoord met steun, adviezen en hartverwarmende reacties.
Massale steun
De steun vanuit het publiek is overweldigend. Niet alleen fans, maar ook collega-artiesten en BN’ers lieten van zich horen. Radioshows draaien hun nummers non-stop, social media stroomt over van liefdevolle berichten, en het nummer ‘Lichtje Branden’ werd zelfs spontaan een hit. Als een soort muzikaal kaarsje voor het stel, opgezet door fans, radiomakers en vrienden.
Het tekent hoeveel Suzan & Freek voor veel mensen betekenen. Hun liedjes, vaak over liefde, verlies en hoop, krijgen in deze situatie een diepere lading. En nu het verhaal omgekeerd is – zij de troost nodig hebben – staat heel Nederland voor ze klaar.
Een intiem dagboek
De manier waarop ze hun proces delen, voelt als het lezen van een dagboek. Open, eerlijk en kwetsbaar. Het is geen gelikt persbericht, maar een menselijke oproep: dit is onze realiteit, we weten niet wat er komt, maar we gaan ervoor.
De combinatie van het slechte nieuws, hun liefde voor elkaar, de komst van hun kindje en hun doorzettingsvermogen maakt dit tot een verhaal dat mensen raakt. Niet omdat het alleen verdrietig is, maar omdat het hoop geeft. Aan iedereen die ook te maken heeft met z!ekte, verlies of angst voor de toekomst.
Dankbaarheid
Tot slot nemen Suzan & Freek uitgebreid de tijd om iedereen te bedanken. “Dankjewel voor al jullie liefde en lichtjes ❤️❤️❤️❤️❤️”, schrijven ze. Het is die stroom van positieve energie die hen zichtbaar kracht geeft.
Wat de toekomst ook brengt, het muzikale duo laat zien dat liefde, verbondenheid en hoop onmisbare brandstoffen zijn – zeker als alles op losse schroeven komt te staan. En zolang ze samen muziek kunnen maken, zolang hun kindje groeit, en zolang er mensen zijn die een lichtje voor hen laten branden, is hun verhaal nog lang niet ten einde.
Dit bericht op Instagram bekijken
-
Actueel5 maanden geledenHardnekkige gerucht blijkt tóch waar: ‘Dit heeft Marco Borsato allemaal met Maan gedaan!’
-
Actueel4 maanden geledenMartijn Krabbé deelt verdrietig bericht: ‘Zo lang heb ik nog’
-
Actueel4 maanden geledenVolgers verdrietig door heftige post van Emma Heesters 😔
-
Actueel4 maanden geledenJutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien
-
Actueel5 maanden geledenAndré Hazes deelt per ongeluk beelden van vrij partijtje met Monique Westenberg
-
Actueel4 maanden geledenKijkers geschokt door actie van gast in Lang Leve de Liefde: slurf tevoorschijn gehaald
-
Actueel4 maanden geledenOphef: Lang Leve de Liefde-deelnemers Laura en Duco liggen te wippen en geven volledige show weg
-
Actueel5 maanden geleden😱 Nieuwe onthullingen in de zaak Marco Borsato: dit geloof je niet!