Actueel
Heftige uitspraken van Gordon: “André Hazes was gewoon een pedofiel”
Gordon haalt uit naar de verheerlijking van André Hazes en vergelijkt het met de ‘cancelling’ van Marco Borsato: ‘Waar is de balans?’
Gordon Heuckeroth, bekend om zijn uitgesproken meningen en vurige uitspraken, heeft opnieuw voor opschudding gezorgd. Tijdens een gesprek bij Yoursafe Radio liet de zanger, presentator en ondernemer zich uit over de manier waarop Nederland omgaat met het verleden van artiesten. Zijn kritiek richtte zich specifiek op de voortdurende verering van wijlen André Hazes en de keiharde val van Marco Borsato, die volgens Gordon allesbehalve eerlijk is verlopen.
Zijn opmerkingen zorgen voor verdeeldheid onder luisteraars én op sociale media. Want waar ligt de grens tussen eerbetoon en wegkijken? En wordt er in Nederland met twee maten gemeten als het gaat om het verleden van bekende Nederlanders?
Gordon: de stem die niet zwijgt
Gordon is al jaren een van de meest uitgesproken figuren in de Nederlandse media. Bekend van hits als Kon ik maar even bij je zijn en televisieprogramma’s als Hotter Than My Daughter en Geer & Goor, weet hij altijd zijn stempel te drukken. Zijn mening is zelden diplomatiek, maar juist die rauwe eerlijkheid maakt hem voor velen interessant.
Tijdens zijn gesprek bij Yoursafe Radio greep Gordon de gelegenheid aan om zijn ongenoegen te uiten over de manier waarop Nederland omgaat met de nalatenschap van André Hazes.
André Hazes: van icoon tot discussiepunt
Niemand zal het betwisten: André Hazes is een van de grootste volkszangers die Nederland ooit heeft gekend. Met klassiekers als Zij gelooft in mij, Kleine jongen en Bloed, zweet en tranen schreef hij muziekgeschiedenis. Jaarlijks eren tienduizenden fans hem tijdens evenementen als Holland Zingt Hazes, en zijn nalatenschap leeft voort in de optredens van zijn zoon, André Hazes Jr.
Maar Gordon plaatst een kritische kanttekening bij deze verheerlijking. Volgens hem is het tijd om eerlijker te kijken naar wie Hazes werkelijk was — ook als mens, los van zijn muzikale talent. “Een nationale held die op een kind van 14 lag,” aldus Gordon, verwijzend naar de relatie van Hazes met zijn latere vrouw Rachel, die op zeer jonge leeftijd met hem in contact kwam.
Een dubbele standaard?
Wat Gordon vooral dwarszit, is de schijnbare hypocrisie. Hij noemt het voorbeeld van Marco Borsato, die sinds de beschuldigingen van grensoverschrijdend gedrag (waarbij nog geen rechtszaak heeft plaatsgevonden) volledig is weggevallen uit de Nederlandse showbizz.
“Hij is niet eens veroordeeld, en hij is volledig gecanceld,” zegt Gordon. “En dan vieren we ondertussen iemand die in zijn leven dingen heeft gedaan waar je gerust vraagtekens bij mag zetten.”
De zanger raakt hiermee een gevoelige snaar. In een samenleving waar sociale media en publieke opinie steeds meer macht hebben, worden bekende mensen vaak onder een vergrootglas gelegd. Maar volgens Gordon is de maat waarmee men oordeelt niet altijd even consequent.
“Ik vond het een verschrikkelijke man”
Over Hazes zelf is Gordon glashelder: “Ik vond het een verschrikkelijke man.” Daarmee bedoelt hij niet zozeer de muzikale kant, maar de persoon achter het podium. Volgens Gordon wordt er selectief gekeken naar het verleden van mensen. Wanneer iemand geliefd is, zoals Hazes, wordt er minder kritisch gekeken naar gedragingen uit het verleden.
“Waarom mag de een alles en de ander niets? Waarom spreken we de ene man genadeloos aan op een vermoeden, en de ander niet eens op harde feiten die iedereen allang weet?” vraagt hij zich hardop af.
Sociale media reageren verdeeld
Gordons uitspraken blijven niet onopgemerkt. Op X (voorheen Twitter) en Instagram regent het reacties. Sommige mensen prijzen Gordon om zijn lef en eerlijkheid: “Eindelijk iemand die zegt wat we allemaal stiekem denken.” Anderen vinden dat hij te ver gaat: “Je haalt iemand naar beneden die zich niet meer kan verdedigen.”
Toch groeit de discussie. Want hoe gaan we als samenleving eigenlijk om met het verleden van beroemdheden? En waar ligt de lijn tussen iemand eren om zijn talenten en iemand vrijpleiten van zijn misstappen?
Muziek, moraal en herinnering
De situatie rond Hazes en Borsato maakt pijnlijk duidelijk hoe ingewikkeld het is om kunst te scheiden van de kunstenaar. Want hoe verhoud je je tot iemands nalatenschap als er ook een schaduwkant aan zit?
Volgens Gordon is het belangrijk om die discussie wel te voeren. Niet uit haat, maar uit eerlijkheid. “We hoeven Hazes niet te cancelen,” zegt hij, “maar we moeten wel eerlijk zijn over zijn verleden. En als we Marco al veroordelen zonder rechtszaak, laten we dan ook eerlijk zijn over mensen die wél dingen hebben gedaan die niet door de beugel konden.”
Marco Borsato: nog altijd in de wachtkamer
De situatie van Marco Borsato blijft ondertussen stil staan. Hoewel het Openbaar Ministerie heeft aangegeven dat er gewerkt wordt aan een zittingsdatum, is er nog steeds geen duidelijkheid. Volgens Shownieuws heeft Borsato’s advocaat, Carry Knoops, nog niet alle benodigde stukken ingeleverd, waardoor het proces vertraagd is.
Voor Borsato betekent dat een aanhoudende onzekerheid, waarin hij door het publiek al wel grotendeels is veroordeeld. Hij heeft zich teruggetrokken uit het publieke leven en er zijn geen optredens, interviews of nieuwe muziek meer geweest sinds de beschuldigingen naar buiten kwamen.
Gordon wil debat openen
Met zijn uitspraken roept Gordon op tot een eerlijker debat. Niet om mensen aan te vallen, maar om de balans te herstellen. Hij vindt dat het tijd is dat Nederland stopt met meten met twee maten. “Als we echt rechtvaardigheid willen, dan moeten we die toepassen op iedereen — niet alleen op wie ons goed uitkomt,” zegt hij tot besluit.
Tot slot: wat is gerechtigheid in de entertainmentwereld?
Het verhaal van Gordon, Borsato en Hazes raakt aan een groter thema: hoe gaan we als samenleving om met herinnering, schuld en heldenverering? Het is een ongemakkelijke discussie, maar wel een noodzakelijke.
Eén ding is zeker: Gordon heeft, zoals zo vaak, de knuppel in het hoenderhok gegooid. En of je het nu met hem eens bent of niet, zijn uitspraken zetten aan tot nadenken. Misschien is het tijd dat we als samenleving niet alleen stilstaan bij de muziek, maar ook bij het verhaal achter de artiest. En vooral: of we dat verhaal écht willen kennen — ook als het schuurt.
Dit bericht op Instagram bekijken
Hevige politieke en publieke reacties op nieuwe Kamervoorzitter: keuze leidt tot felle discussie
De verkiezing van een nieuwe Kamervoorzitter, normaal gesproken een procedurele stap in het parlementaire proces, groeide dit keer uit tot een moment dat Den Haag en de rest van het land in beroering bracht. Na drie stemrondes werd Thom van Campen gekozen als nieuwe voorzitter, terwijl Martin Bosma – die in de eerste twee rondes duidelijk de meeste stemmen kreeg – uiteindelijk aan de kant werd geschoven.
Wat volgde was een golf van reacties. In de Kamer, op sociale media en in talkshows werd druk gediscussieerd over de vraag of deze uitkomst het gevolg was van een eerlijke afweging van kwaliteiten, of van politieke strategie die de geloofwaardigheid van het proces onder druk zette.
Een stemronde die meer vragen opriep dan antwoorden gaf
Het contrast tussen de eerste twee rondes en de uiteindelijke uitslag viel veel mensen meteen op. Bosma stond aanvankelijk ruim bovenaan, maar bleek in de beslissende ronde niet langer de voorkeurskandidaat.
Volgens critici leek het erop dat de procedure minder draaide om het kiezen van de meest ervaren of meest natuurlijke voorzitter, maar vooral om het voorkomen van een ongewenste uitkomst. Voorstanders van Bosma benadrukten dat hij de afgelopen jaren herhaaldelijk had laten zien dat hij Kamerdebatten ordelijk en rustig kon leiden. Zelfs politieke tegenstanders roemden zijn kalme stijl en heldere manier van voorzitten.
Toch kreeg hij niet het vertrouwen van een meerderheid. Dat maakte deze voorzittersverkiezing tot een bron van debat: gaat het in zo’n functie om vakmanschap, of om politieke comfortzones?
Online ontstond direct een storm van verontwaardiging
Binnen enkele minuten nadat de uitslag bekend werd gemaakt, barstte op sociale media een golf van woede en ongeloof los. Oud-Kamerlid Harm Beertema merkte op dat de derde ronde eerder leek op een blokkade dan op een zorgvuldige beoordeling. Zijn analyse werd duizenden keren gedeeld en onderschreven.
Veel berichten klonken in dezelfde lijn: hoe kan iemand die twee rondes bovenaan staat in de slotfase toch worden weggestemd, zonder duidelijke inhoudelijke reden?
Onder de reacties zat een voelbare frustratie over het idee dat gevestigde partijen elkaar vasthouden om een bepaalde politieke richting te voorkomen. Volgens veel commentatoren aangaf dit moment een bredere zorg: dat het parlement niet altijd aansluit bij de wens van een groot deel van de kiezers.
Ook Elbertus van Lagen uitte zorgen over het groeiende wantrouwen in de politiek. Zijn uitspraak dat het vertrouwen nóg verder zou kunnen dalen, raakte een gevoelige snaar bij veel burgers.
Journalisten zien een patroon in deze gang van zaken
De discussie bleef niet beperkt tot sociale media. Verschillende journalisten reageerden kritisch op de stemprocedure. Bart Nijman omschreef de situatie als een ‘politiek onderonsje’, een verwijzing naar het idee dat partijen soms vooral bezig zijn elkaar intern te beschermen in plaats van de beste kandidaat naar voren te schuiven.
Zijn woorden kregen veel bijval. Voor een grote groep kijkers voelde de verkiezing inderdaad als een proces waarin de uitkomst al min of meer was bepaald voordat de rondes begonnen. Niet door open debat of door inhoudelijke afweging, maar door afspraken achter de schermen.
Daardoor ervoer een deel van het publiek de uitkomst als een gemiste kans voor transparantie en professionaliteit.
Een gevoel van buitensluiting bij veel kiezers
Voor veel mensen ging de discussie niet alleen over de functie van de nieuwe Kamervoorzitter. Het voelde ook als een symbolische gebeurtenis waarin zichtbaar werd hoe grote groepen kiezers zich niet vertegenwoordigd voelen.
Na de verkiezingen, waarin de rechtse partijen een grote overwinning behaalden, leek dit moment dat gevoel verder te versterken. De boodschap die sommige burgers eruit haalden: zelfs wanneer een kandidaat op basis van stemmen en ervaring een logische keuze lijkt, kunnen politieke afspraken alsnog bepalen dat hij niet wordt gekozen.
In gesprekken rond het Binnenhof viel te horen dat de keuze mogelijk voortkomt uit een reflex die al jarenlang te zien is: het proberen te behouden van vertrouwde verhoudingen binnen het politieke midden. Het resultaat is dat veel burgers de indruk krijgen dat hun stem minder invloed heeft dan ze hopen.
Een gemiste kans om vertrouwen te herstellen
De derde stemronde werd door veel politieke analisten gezien als een belangrijk moment om te laten zien dat kwaliteit boven partijgrenzen kan worden gesteld. Dat gebeurde niet, en juist daardoor werd een kans gemist om vertrouwen bij het publiek te versterken.
Doordat de keuze uiteindelijk vooral werd gezien als een strategisch besluit, is de kloof tussen politiek en burger opnieuw zichtbaar geworden. Mensen die de stemmingen live volgden, zagen hoe een kandidaat met veel ervaring en brede erkenning toch aan de kant werd gezet.
Voor burgers die al langer twijfelen aan de manier waarop de politiek functioneert, gaf dit moment nieuwe aanleiding om zich af te vragen of het parlement werkelijk handelt op basis van transparantie en inhoud.
Het debat over vertrouwen in de politiek laait verder op
De intense reacties van burgers, journalisten en oud-politici laten zien dat de behoefte aan een opener en eerlijker politiek proces groot is. De voorzittersverkiezing werd daardoor meer dan een procedurele stap: het werd een moment waarin het grotere vraagstuk van vertrouwen opnieuw centraal kwam te staan.
Veel mensen hopen dat dit geen gesprek is dat snel wegzakt. Het is juist een kans om te bespreken hoe democratische processen beter kunnen worden bewaakt en hoe de afstand tussen burgers en politiek kan worden verkleind.
Het zou waardevol zijn als er ruimte komt voor een breed gesprek over representatie, transparantie en de rol van politieke strategie bij belangrijke beslissingen.
Praat mee over deze politieke ontwikkeling
Hoe kijk jij naar deze gang
van zaken?
Vond je de keuze logisch, of zie je het – net als veel anderen –
als een gemiste kans voor geloofwaardig leiderschap?
Deel jouw mening op onze Facebookpagina en praat mee over een onderwerp dat veel Nederlanders bezighoudt.
-
Actueel11 maanden geledenHardnekkige gerucht blijkt tóch waar: ‘Dit heeft Marco Borsato allemaal met Maan gedaan!’
-
Actueel10 maanden geledenJutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien
-
Actueel10 maanden geledenMartijn Krabbé deelt verdrietig bericht: ‘Zo lang heb ik nog’
-
Actueel10 maanden geledenKijkers geschokt door actie van gast in Lang Leve de Liefde: slurf tevoorschijn gehaald
-
Actueel11 maanden geledenAndré Hazes deelt per ongeluk beelden van vrij partijtje met Monique Westenberg
-
Actueel10 maanden geledenVolgers verdrietig door heftige post van Emma Heesters 😔
-
Actueel10 maanden geledenOphef: Lang Leve de Liefde-deelnemers Laura en Duco liggen te wippen en geven volledige show weg
-
Actueel10 maanden geledenZangeres Maan laat op podium zien wat ze in huis heeft tijdens optreden. Daar kunnen de mannen wel van genieten