Actueel
Freek kan nog geholpen worden: ”Hier moet hij heen”
Evert Santegoeds adviseert Suzan & Freek: “Overweeg een second opinion in Duitsland”
De emoties laaien hoog op bij fans van Suzan & Freek sinds het aangrijpende nieuws over Freek’s uitgezaaide longk*nker. De zanger blijkt niet meer te genezen en het is onduidelijk hoeveel tijd hem nog rest. Terwijl de schokgolf nog nazindert, is er ook een opvallend geluid te horen van Evert Santegoeds, hoofdredacteur van weekblad Privé. Hij riep het duo op om een second opinion in Duitsland te overwegen en blijft bij dat advies, ondanks gemengde reacties.
Evert komt met een opmerkelijk advies
Vorige week kwam het nieuws naar buiten dat Freek ongeneeslijk z!ek is. Voor zijn fans en voor het hele land kwam het als een mokerslag. Hoewel er volop steunbetuigingen volgden en specialisten uitleg gaven over wat uitgezaaide longk*nker inhoudt, nam Evert Santegoeds in zijn rol als journalist het voortouw om verder te kijken.
Tijdens zijn podcast Strikt Privé gaf hij een opvallend advies. Volgens Santegoeds zou er in Frankfurt een arts zijn die gespecialiseerd is in behandelingen die in Nederland niet worden toegepast. Hij liet doorschemeren dat deze arts mogelijk nog iets kan betekenen voor Freek. Santegoeds benadrukte dat het niet gaat om genezing, maar om een kans op verlenging van het leven. “Misschien kan het Freek wat extra tijd geven. Dat zou toch al iets zijn,” aldus Evert.
Niet iedereen begrijpt het advies
Het advies van Evert Santegoeds werd niet overal even goed ontvangen. Sommige mensen vonden het niet gepast om met een publiek advies over de persoonlijke medische situatie van een ander te komen, zeker in zo’n kwetsbare fase. Het voelde voor sommigen alsof de hoofdredacteur een grens overschreed. “Waarom moet iemand als Evert zich hier überhaupt mee bemoeien?”, luidde het op sociale media.
Toch kreeg Santegoeds ook bijval. In zijn podcast vertelt hij dat hij veel reacties kreeg. “Ik was donderdagavond in een restaurant en iemand kwam naar me toe. Die zei: ‘Wat goed dat u dat heeft gezegd, want mijn nichtje was opgegeven en die is daar geweest. Het heeft haar nog extra tijd gegeven.’”
“Geen garantie, maar wel hoop”
Santegoeds wil duidelijk maken dat hij geen valse hoop wil geven. “Kijk, ik weet ook wel dat het heel somber is. Maar het gaat erom: misschien kan het net nog iets extra’s doen. Geen wonderen, maar een klein beetje verlenging.” Hij benadrukt dat hij zich in zijn werk vaak laat informeren door verhalen uit zijn omgeving. “Het is ook mijn vak om dingen te signaleren en soms ook iets te opperen als ik denk: misschien kan het helpen.”
Een unieke therapie in Duitsland
Volgens Santegoeds past de arts in kwestie een “vrij unieke therapie” toe. Hij vertelt in zijn podcast dat deze arts technieken gebruikt die in Nederland niet of nauwelijks worden toegepast. “In het Zwarte Woud zit een kliniek, en in Frankfurt ook. Daar wordt gewerkt met andere therapieën, met soms opmerkelijke resultaten.” Hij voegt eraan toe dat hij weet dat dit soort verhalen altijd op discussie kan rekenen. “Maar ik doe gewoon mijn werk. En als ik denk: dit is iets wat mensen misschien nog niet wisten, dan wil ik dat delen.”
Een telefoontje weg
Wat Evert vooral bijzonder vond, was de persoonlijke reactie van de man die hij in het restaurant sprak. “Die zei: ‘Als ze willen weten waar ze moeten zijn, dit is mijn nummer. Ze mogen altijd bellen.’” Het typeert de sfeer die rond dit soort adviezen hangt: van hoop en betrokkenheid, maar ook van een zekere voorzichtigheid.
Duitse specialisten vaker onderwerp van gesprek
Het is niet de eerste keer dat er wordt gewezen op behandelingen in Duitsland voor mensen met k*nker. Al jarenlang weten Nederlanders met ernstige z!ekten soms de weg naar Duitsland te vinden, in de hoop op net dat beetje extra. Klinieken in Duitsland staan bekend om het aanbieden van alternatieve therapieën of experimentele behandelingen, zoals hyperthermie en immuuntherapie. Deze methoden zijn niet altijd wetenschappelijk bewezen, maar bieden sommige patiënten toch perspectief of comfort.
Ethische discussie: wie beslist?
Het advies van Santegoeds raakt aan een bredere discussie: wie bepaalt wat “gepast” is als iemand ongeneeslijk z!ek is? Moeten anderen zich er überhaupt mee bemoeien? Aan de ene kant kan het opdringerig of zelfs pijnlijk overkomen, zeker als de patiënt of de familie daar niet om heeft gevraagd. Aan de andere kant kan het voor sommigen juist waardevol zijn als iemand meedenkt of een andere deur opent.
Een medisch ethicus zegt daarover: “Het is belangrijk om altijd rekening te houden met de autonomie van de patiënt. Uiteindelijk is het aan Suzan en Freek zelf om te bepalen wat ze willen. Iemand anders kan wel een suggestie doen, maar moet altijd de ruimte geven om dat zelf af te wegen.”
Verwarring en hoop bij fans
De fans van Suzan & Freek reageren verdeeld op de suggestie van Santegoeds. Een groot deel van de reacties op sociale media is vol begrip: “Wat zou ik zelf doen? Ik zou ook elke kans willen grijpen,” schrijft een fan. Maar er zijn ook veel mensen die vinden dat dit soort adviezen alleen maar onrust veroorzaken: “Laat Suzan en Freek met rust. Ze hebben al genoeg aan hun hoofd.”
Het onderliggende gevoel bij veel mensen is duidelijk: het gaat om liefde, hoop en het najagen van elke seconde extra met een geliefde. “Als ik in hun schoenen stond, zou ik alles proberen,” schrijft een volger op Instagram.
Suzan & Freek zelf blijven stil
Tot nu toe hebben Suzan en Freek zelf niets gezegd over het advies van Santegoeds. Ze hebben aangegeven dat ze zich voorlopig volledig willen focussen op elkaar en de komst van hun kindje. In eerdere berichten vroegen ze hun fans om rust en privacy. De kans is groot dat ze hun eigen weg willen vinden in dit moeilijke proces, zonder extra druk van buitenaf.
De les die dit verhaal ons leert
Of Suzan en Freek daadwerkelijk iets gaan doen met het advies van Evert Santegoeds, zal de tijd leren. Het verhaal laat vooral zien hoe groot de impact is van hun verdrietige situatie op heel Nederland. Iedereen leeft mee en zoekt naar manieren om steun te bieden – soms door bloemen of berichten, soms door, zoals Evert, een suggestie voor een second opinion.
Het laat ook zien hoe complex deze situaties zijn. Waar voor de één zo’n advies hoop kan geven, voelt het voor een ander als bemoeienis. Wat uiteindelijk telt, is dat Suzan en Freek zich gesteund voelen in de keuzes die zij zelf maken.
En hoe je er ook tegenaan kijkt: dit alles maakt nog eens duidelijk hoe groot het verdriet is. Hoe mensen, dichtbij of ver weg, zich verbonden voelen met een verhaal van liefde, verlies en het najagen van tijd die je samen nog hebt.
Conclusie
Evert Santegoeds heeft ongevraagd een advies gegeven dat veel losmaakt. Sommigen vinden het niet gepast, anderen juist een gebaar van hoop. Maar wat vooral blijft hangen, is het besef dat Suzan en Freek voor een ongelooflijk moeilijke periode staan. Uiteindelijk is het aan hen om te beslissen welke stappen ze willen zetten – en welke niet. Want het zijn hún levens, hún keuzes, en hún verdriet. En daar hoort alle ruimte en respect bij.
Janna Clinton genoot van een weekend in juli op haar achterporch, terwijl ze haar 11-jarige zoon zag vissen in de vijver achter hun huis in Oklahoma.
Toen Charlie begon te schr*euwen, sprong ze van haar stoel en rende naar haar zoon, die geschokt was door het wezen dat aan het einde van zijn vislijn hing.
Het buurtvijvertje achter het huis van de Clintons is een leuke plek om te vissen en weer vrij te laten voor baars en meerval. Maar in het weekend van 14 juli viste Charlie met alleen een stuk brood als aas een vreemd uitziend wezen op en riep zijn moeder Janna om hulp.
“Hij schre*uwde: ‘Oh my God, mam! Oh my God!'”, zei de moeder. “Ik dacht eerlijk gezegd dat hij gewoon dr*matisch deed.” Bij nader inzien ontdekte ze dat de vangst tanden had die leken op die van een mens. “Natuurlijk zijn we in een buurtvijver gewend om slechts een paar baarzen of meervallen te vangen… Ik bedoel, niets met tanden die op die van mensen lijken,” zei ze, eraan toevoegend dat de vis behoorlijk fel was. “(Charlie) zei dat het een behoorlijk gevecht leverde. Hij was de enige die daar beneden aan het vissen was en hij heeft het geweldig gedaan.”
De Clintons plaatsten een foto van de bizarre vis op hun buurt-Facebookpagina en plaatselijke bewoners die de post en foto’s zagen, deelden hun gedachten: “DAT ZIJN MENSELIJKE TANDEN,” zei de een, terwijl een ander schreef: “Wat in de wereld!?! Dat is eng!”
Sommigen suggereerden dat de familie contact opneemt met de natuurorganisatie. “Dat is absoluut geen ‘vangen en weer vrijlaten’! Bedankt dat je het serieus neemt,” zei een bewoner, terwijl een ander deelde: “Misschien moet je dat aan iemand bij de natuurorganisatie melden…”
Voordat ze contact opnamen met de natuurorganisatie over hun angstaanjagende vangst van de dag, hebben ze de vis teruggezet in de vijver. “Het is een vijver om te vangen en weer vrij te laten… dus hebben we het helaas weer vrijgelaten omdat we op dat moment niet beter wisten,” zei Janna. “We hebben daar een fout gemaakt.”
De familie kwam erachter dat de vis die Charlie had gevangen een pacu was, een neef van de piranha, die inheems is in Zuid-Amerika. In tegenstelling tot zijn omnivore verwanten met vlijmscherpe tanden en een onderbeet, is de pacu voornamelijk een vegetariër met vierkante tanden en een lichte overbeet.
Hoe het in de vijver in een buitenwijk ten noorden van Oklahoma City is terechtgekomen, is nog steeds een raadsel voor natuurbeheerders, die vermoeden dat het een huisdier was dat zijn aquarium ontgroeide en werd vrijgelaten in het wild.
In een boodschap aan de vorige eigenaar van de vis schreef het Oklahoma Department of Wildlife Conservation (ODWC) op Twitter: “Beste, degene die een hele Pacu (een Zuid-Amerikaanse vis nauw verwant aan de Piranha) heeft vrijgelaten in een buurtvijver; hoe durf je.”
De Tweet stimuleerde gesprekken in de cybergemeenschap, waar velen verrast waren door de tanden ervan. “WAAROM HEEFT HET MENSELIJKE TANDEN,” vroeg een verwarde gebruiker.
“IK WEET HET NIET, WE HEBBEN ZE NIET GEMAAKT,” antwoordde ODWC, dat een andere boodschap leverde: “Jouw vis werd gevangen door Charlie Clinton. Hij is 11. LAAT JE HUISDIEREN NIET LOS. ZE ZIJN EEN EXOTISCHE, INVASIEVE SOORT DIE SCHADE AAN ONZE LOKALE ECOSYSTEMEN KAN VEROORZAKEN.” Dit zou kunnen leiden tot een dergelijke verschrikkelijke situatie die zeer schadelijk zou kunnen zijn voor het milieu.
Dit was niet de eerste pacu die in Oklahoma werd gevangen. In juli 2018 haalde de 11-jarige Kennedy Smith een pacu uit Marina Cove bij Ft. Cobb Lake, minder dan twee uur bij de Clintons vandaan.
Op dat moment plaatsten de Game Wardens van Oklahoma een waarschuwing op Facebook die zei: “… Pacu’s zijn al in een paar visserijen in Oklahoma gevangen. De introductie van de niet-inheemse pacu in de wateren van Oklahoma is waarschijnlijk afkomstig van individuen die ze als huisdier kochten en ze vrijlieten toen ze te groot werden voor het aquarium waarin ze waren opgegroeid. Pacu’s kunnen een lengte van maximaal 3,5 voet en een gewicht van 88 pond bereiken.”
Hoewel deze lelijke vissen over het algemeen ongevaarlijk zijn voor mensen, hebben de pacu’s een verontrustende bijnaam verdiend, “de ballensnijders.” In 2011 werd een waarschuwing uitgevaardigd voor skinnydippende Zweden toen er een pacu werd gevonden in de Sont van Öresund.
“Er zijn incidenten geweest in andere landen zoals Papoea-Nieuw-Guinea, waar sommige mannen hun testikels zijn afgebeten,” zei visexpert Henrik Carl, die eraan toevoegde dat vissers naar verluidt zijn doodgebloed nadat hun testikels waren afgebeten. Carl ging verder: “Ze bijten omdat ze honger hebben, en testikels zitten lekker in hun mond…” Hij voegde eraan toe: “Normaal gesproken eten ze noten, fruit en kleine vissen, maar menselijke testikels zijn gewoon een natuurlijk doelwit.”
Ondertussen is Charlie in Oklahoma achter de pacu bij de vijver aan het jagen, hopend het nog een keer te kunnen lokken.
Dear, whoever released an entire Pacu (a South American fish closely related to Piranha) into a NEIGHBORHOOD pond;
how dare you. pic.twitter.com/WwQqJ9REAz
— Oklahoma Department of Wildlife Conservation (@OKWildlifeDept) July 18, 2023
“Hij is behoorlijk laat bij de vijvers gebleven die avond en heeft geprobeerd om hem opnieuw te vangen,” zei Janna over haar zoon, die, in de hoop op een gewilde vangst, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat aan het vissen is. “Als hij hem opnieuw vangt, gaan we hem laten opzetten voor hem. Ik denk dat dat een geweldige prijs is en hij verdient het… Ik vertelde hem dat we ervoor zouden zorgen dat de vis glimlacht zodat je zijn tanden kunt zien.”
-
Actueel6 maanden geledenHardnekkige gerucht blijkt tóch waar: ‘Dit heeft Marco Borsato allemaal met Maan gedaan!’
-
Actueel5 maanden geledenJutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien
-
Actueel5 maanden geledenMartijn Krabbé deelt verdrietig bericht: ‘Zo lang heb ik nog’
-
Actueel5 maanden geledenKijkers geschokt door actie van gast in Lang Leve de Liefde: slurf tevoorschijn gehaald
-
Actueel6 maanden geledenAndré Hazes deelt per ongeluk beelden van vrij partijtje met Monique Westenberg
-
Actueel5 maanden geledenVolgers verdrietig door heftige post van Emma Heesters 😔
-
Actueel5 maanden geledenOphef: Lang Leve de Liefde-deelnemers Laura en Duco liggen te wippen en geven volledige show weg
-
Actueel5 maanden geledenZangeres Maan laat op podium zien wat ze in huis heeft tijdens optreden. Daar kunnen de mannen wel van genieten