Actueel
Agenten doorzoeken woning Klaas Bijl en doen huiveringwekkende ontdekking
Reconstructie van een tragedie: hoe de vermissing van Jeffrey en Emma eindigde in een onvoorstelbaar drama
Heel Nederland leeft mee met de familie van Jeffrey (10) en Emma (8), de twee kinderen die sinds afgelopen zaterdag vermist waren. Dinsdagavond werd het ergste bevestigd: hun lichamen, samen met dat van hun vader Klaas Bijl (67), werden aangetroffen in een gezonken auto bij Winschoten. Een pijnlijke en emotionele ontknoping van een vermissing die het land dagenlang in zijn greep hield.
Hoewel de verdwijning zaterdag begon met een zorgwekkende Facebookpost, blijkt uit een reconstructie dat het familiedrama al veel eerder was ingezet.
Een stil begin van een diep verdriet
Op zaterdagavond om 23.47 uur plaatste Rubertus, de halfbroer van Jeffrey en Emma, drie foto’s op Facebook. Te zien waren zijn jonge broer en zus samen met hun vader Klaas Bijl. Bij de foto’s schreef hij slechts één woord: “Vermist!!!” Die korte boodschap zou de aanzet blijken tot een massale z0ektocht, ondersteund door p0litie, media en burgers.
Maar wat op het eerste gezicht leek op een plotselinge verdwijning, was in werkelijkheid het gevolg van maandenlange spanningen binnen het gezin.
Relatie onder druk
Aan het begin van dit jaar besloot de moeder van de kinderen haar langdurige relatie met Klaas Bijl te beëindigen. Ze vertrok samen met haar kinderen — Jeffrey, Emma en een oudere zoon uit een eerdere relatie — naar een familielid in Delfzijl. De aanleiding voor haar vertrek zou zijn geweest dat de thuissituatie met Bijl niet langer veilig of houdbaar was.
Het gezin was al eerder bekend bij hulpinstanties en de p0litie, onder meer in verband met vermoedens van huiselijk geweld. De scheiding was definitief: de moeder wilde een nieuwe start, Klaas hoopte nog op verzoening. Die hoop bleek tevergeefs. Vanaf dat moment kreeg hij slechts beperkt omgangsrecht met zijn kinderen: één keer per twee weken.
Volgens mensen uit zijn omgeving had Klaas het hier mentaal moeilijk mee. Hij zou zijn verdriet niet goed hebben kunnen verwerken, en vrienden merkten dat zijn gedrag veranderde. Ze maakten zich zorgen.
Zorgwekkende signalen
Op vrijdagavond 17 mei besloot de moeder van de kinderen alarm te slaan. Ze ontving verontrustende berichten van Klaas, waarin hij schreef dat “er iets ging gebeuren”. Ook zou hij geschreven hebben dat ze “er wel overheen zou komen”. De toon van de berichten was ernstig genoeg om de p0litie te waarschuwen.
Agenten gingen die avond nog langs bij Klaas Bijl thuis. Daar troffen ze hem aan samen met zijn kinderen. Na een gesprek zagen de agenten op dat moment geen directe aanleiding om in te grijpen. Wel werd er melding gemaakt bij Veilig Thuis. De kinderen bleven bij hun vader.
De laatste uren
De volgende ochtend, zaterdag, leek in eerste instantie rustig te verlopen. Klaas vertrok die dag naar Duitsland, terwijl zijn kinderen thuisbleven bij Mirka, een Tsjechische vriendin die al jaren bij hem woonde. Klaas ging tanken in Winschoten en bezocht vervolgens een casino in Bunde, waar hij vaker kwam.
Mirka kreeg op een bepaald moment telefonisch contact met hem. Hij liet weten dat ze tegen de kinderen mocht zeggen dat ze later die dag naar McDonald’s zouden gaan. Jeffrey en Emma waren dolblij met dat vooruitzicht.
Maar het uitje naar McDonald’s zou er nooit komen.
Een onheilspellend afscheid
Volgens kennissen in Duitsland zat Klaas later op de dag huilend in zijn auto. Zijn vrienden vertrouwden het niet en namen uit voorzorg zijn autosleutel af. Wat zij niet wisten: Klaas had een reservesleutel.
Terug thuis zette hij rond 15.30 uur zijn kinderen in de auto. Mirka merkte dat hij wanhopig en gejaagd overkwam. Hij sprak geëmotioneerd, was kortaf en vergat zelfs om Jeffrey zijn schoenen aan te doen. Hij huilde en zei tegen zijn kinderen: “We gaan naar het paradijs.”
Mirka probeerde nog in te grijpen, maar tevergeefs. Klaas vertrok. Direct daarna belde ze de moeder van de kinderen. Toen die niet opnam, schakelde ze de p0litie in.
De vondst van een afscheidsbrief
De p0litie kwam ter plaatse en begon een huiszoeking. Daar werd een handgeschreven afscheidsbrief van Klaas Bijl aangetroffen, gericht aan de moeder van Jeffrey en Emma. De inhoud was dermate ernstig dat de p0litie besloot onmiddellijk groot alarm te slaan. Er werd gevreesd voor het leven van de kinderen.
Diezelfde avond nog werd een Amber Alert verstuurd. Beelden van de kinderen, hun vader en zijn auto werden breed verspreid. De z0ektocht werd een nationale missie.
Z0ektocht zonder richting
Honderden agenten, vrijwilligers en speurh0ndenteams werden ingezet. Er werd gezocht in Groningen en over de grens in Duitsland. Sonarboten kamden wateren uit, drones vlogen over poldergebieden, burgers kamden bossen en bermen uit. Maar er ontbraken gerichte aanwijzingen. Het zoekgebied was enorm.
Zonder concrete tips bleef de hoop levend, maar elke dag dat verstreek werd de spanning ondraaglijker.
De trieste vondst
Op dinsdagavond 21 mei kwam dan het bericht dat een auto was aangetroffen in het water aan de rand van Winschoten. Het ging om een grijze Toyota Avensis, het type auto waarin Klaas was vertrokken. Rond 20.30 uur werd de wagen uit het water gehaald. In het voertuig bevonden zich drie lichamen.
De volgende ochtend bevestigde de p0litie dat het ging om Klaas Bijl en zijn kinderen Jeffrey en Emma.
Rouw en vragen
De ontdekking sloeg in als een bom. De familie was kapot van verdriet. Via de organisatie Namens de Familie werd gevraagd om privacy en rust. Op scholen waar de kinderen zaten, werd rouwbegeleiding ingezet. In Beerta, Delfzijl en Winschoten ontstonden spontaan herdenkingsplekken met bloemen, kaarsen en knuffels.
Wat blijft: verdriet en vragen
Hoewel het forensisch onderzoek nog loopt, is inmiddels duidelijk dat de kinderen en hun vader door verdrinking om het leven zijn gekomen. Waarom Klaas tot deze wanhoopsdaad kwam, zal wellicht nooit helemaal begrepen worden. Wat wel blijft, is het immense verdriet en de vragen over de signalen die voorafgaand aan het drama zichtbaar waren.
Waarom werd er niet eerder ingegrepen? Hadden de zorgen van de moeder meer gewicht moeten krijgen? Was er meer hulp mogelijk geweest?
Een heel land leeft mee
De tragedie van Jeffrey en Emma raakt ons allemaal. Ze waren vrolijke, geliefde kinderen met een toekomst die hen ontnomen is. Hun verhaal blijft in het geheugen van Nederland gegrift — als een oproep tot alertheid, medeleven en betere bescherming voor de meest kwetsbaren onder ons.
In de wereld van dierenasielen is het een veelvoorkomend scenario: honden wachten geduldig op een liefdevol, permanent thuis. Voor Benji, een vierjarige hond met een zachte uitstraling en een vriendelijke kwispel, leek dit echter een onbereikbare droom.
Zijn verhaal, dat zich afspeelt tussen de muren van het asiel en het huis van een jonge studente, is er een van onverwachte uitdagingen, ontdekkingen en uiteindelijk, hoop.
Benji’s verhaal begint in een lokaal dierenasiel, waar ondanks zijn liefdevolle karakter, hij maar liefst zeven keer werd geadopteerd en vervolgens weer teruggebracht.
Dit raadsel raakte het hart van Clara, een jonge studente die deeltijds werkte in het asiel. Vastbesloten om de ware reden achter Benji’s constante terugkeer te achterhalen, nam ze hem mee naar haar huis, in de hoop meer te begrijpen over zijn gedrag in een huiselijke omgeving.
Eenmaal thuis bij Clara, toonde Benji een totaal ander gedrag. Wanneer andere huisdieren in de buurt kwamen, vertoonde hij agressief gedrag. Clara begreep al snel dat dit de ontbrekende schakel was in Benji’s verhaal.
Alle vorige adoptiegezinnen hadden andere huisdieren, en Benji’s agressie jegens hen was de reden voor zijn herhaalde terugkeer. Deze informatie was echter nooit gedeeld met het asiel, waarschijnlijk in de hoop dat Benji uiteindelijk een geschikt thuis zou vinden.
Met een hart vol vastberadenheid zette Clara zich in om Benji’s gedrag te veranderen. Door geduldige training en veel liefde begon Benji te wennen aan de aanwezigheid van andere dieren.
Het was een lang proces, maar Clara’s inspanningen wierpen vruchten af. Benji transformeerde van een hond die als een risico werd beschouwd tot een liefhebbend lid van haar dierenfamilie.
Uiteindelijk besloot Clara Benji officieel te adopteren, hem het stabiele en liefdevolle thuis te bieden waar hij zo wanhopig naar verlangde.
Dit verhaal is een krachtig voorbeeld van hoe geduld, begrip en toewijding het leven van een dier volledig kunnen veranderen.
Het bewijst ook dat honden met gedragsproblemen niet moeten worden opgegeven, maar eerder de kans moeten krijgen om te leren en te groeien in een ondersteunende omgeving.
-
Actueel8 maanden geledenHardnekkige gerucht blijkt tóch waar: ‘Dit heeft Marco Borsato allemaal met Maan gedaan!’
-
Actueel8 maanden geledenJutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien
-
Actueel7 maanden geledenMartijn Krabbé deelt verdrietig bericht: ‘Zo lang heb ik nog’
-
Actueel7 maanden geledenKijkers geschokt door actie van gast in Lang Leve de Liefde: slurf tevoorschijn gehaald
-
Actueel8 maanden geledenAndré Hazes deelt per ongeluk beelden van vrij partijtje met Monique Westenberg
-
Actueel8 maanden geledenVolgers verdrietig door heftige post van Emma Heesters 😔
-
Actueel7 maanden geledenOphef: Lang Leve de Liefde-deelnemers Laura en Duco liggen te wippen en geven volledige show weg
-
Actueel7 maanden geledenZangeres Maan laat op podium zien wat ze in huis heeft tijdens optreden. Daar kunnen de mannen wel van genieten