Actueel
De non die het protocol brak bij de doodskist van paus Franciscus
Een stille daad van liefde: hoe een eenvoudige non wereldwijd harten veroverde tijdens het afscheid van paus Franciscus
Op 23 april vond in de Sint-Pietersbasiliek een van de meest indrukwekkende en emotionele momenten uit de recente geschiedenis van het Vaticaan plaats. Terwijl duizenden mensen zich verzamelden om afscheid te nemen van paus Franciscus, was het niet een wereldleider, een kardinaal of een beroemdheid die het meest opviel. Het was een eenvoudige vrouw: zuster Geneviève Jeanningros, een 81-jarige non met een groene rugzak over haar schouder en tranen in haar ogen.

Waar velen zich strikt aan het Vaticaanse protocol hielden tijdens de plechtigheid, stond zuster Jeanningros stil bij de kist van de paus, niet uit rebellie, maar uit pure liefde en diep menselijk verdriet. Haar actie brak geen regels van het geloof, maar bracht juist de essentie ervan tot uiting: verbondenheid, trouw en liefde die geen rang of status kent.
Een bijzondere band die teruggaat tot Buenos Aires
De band tussen paus Franciscus – geboren als Jorge Mario Bergoglio – en zuster Jeanningros was geen toevallige. Meer dan veertig jaar geleden ontmoetten ze elkaar in Buenos Aires, waar Bergoglio toen diende als aartsbisschop. Wat hen verbond, was hun gedeelde missie: het helpen van hen die aan de rand van de samenleving leefden – daklozen, transgenders, circusartiesten en terminaal z!eken.

Terwijl Bergoglio opstond binnen de katholieke hiërarchie en uiteindelijk paus werd, bleef hun vriendschap overeind, ongehinderd door zijn nieuwe status. Elke woensdag bezocht zuster Jeanningros hem trouw in het Vaticaan. Soms bracht ze mensen van de straat mee om hen aan de paus voor te stellen. Franciscus, bekend om zijn nederigheid en afkeer van uiterlijk vertoon, ontving hen altijd met open armen, vaak zelfs uitnodigend om samen te lunchen.
Deze hechte band tussen de twee ging veel verder dan oppervlakkige beleefdheid. Het was een vriendschap geworteld in gedeelde waarden van compassie, nederigheid en onvoorwaardelijke liefde voor de medemens.

Haar leven gewijd aan de armen
Zuster Geneviève Jeanningros, geboren in Frankrijk maar opgegroeid in Argentinië, maakt deel uit van de Kleine Zusters van Jezus. Deze orde staat bekend om haar keuze om onder de armen te leven en hen actief te ondersteunen. Jarenlang woonde ze samen met medezuster Anna Amelia Giachetto in een eenvoudige woonwagen aan de rand van Rome, omringd door mensen die door de maatschappij vaak worden vergeten.
Naast haar werk voor de armen, droeg Geneviève ook persoonlijk leed met zich mee. Haar tante, Léonie Duquet, eveneens non, werd tijdens de beruchte Vuile Oorlog in Argentinië ontvoerd en vermoord door de militaire dictatuur. Haar pijn vond weerklank bij paus Franciscus, wiens familiegeschiedenis verweven is met de Argentijnse migrantenervaring.

Geen eerbetoon zo krachtig als haar aanwezigheid
Op het moment dat ze bij de kist van paus Franciscus stond, doorbrak Geneviève op subtiele wijze het formele karakter van de ceremonie. In tegenstelling tot wat veel mensen aanvankelijk dachten, had zij toestemming gekregen van het Vaticaan om dichter bij de kist te komen. Deze uitzonderlijke toestemming wordt zelden verleend, en nog minder vaak aan iemand zonder politieke of kerkelijke titel.
Foto’s tonen haar eenvoudige verschijning: een sobere outfit, een praktische rugzak, en een diep verdrietige blik die geen woorden nodig had om haar betekenis over te brengen. In die stilte vertegenwoordigde zij niet alleen zichzelf, maar ook miljoenen anderen die geraakt waren door de eenvoud en het mededogen van paus Franciscus.

Een gebruiker op sociale media verwoordde het treffend: “Dat is oprechte pijn. Dit is een historisch moment.”
Een gedeeld geloof in de kracht van eenvoud
Tijdens hun vriendschap vonden Franciscus en Geneviève elkaar niet alleen in hun inzet voor de armen, maar ook in hun liefde voor simpele vreugden. Ze bezochten samen circusfestivals, deelden momenten van lachen en vieren, en benadrukten het belang van vreugde en verbondenheid in een vaak harde wereld.

Een beroemde foto laat zien hoe beiden samen een standbeeld wijden tijdens een circusfestival – een afbeelding van twee mensen die het leven in zijn puurste vorm vierden.
Op deze laatste ontmoeting, in de sfeer van rouw en afscheid, droeg Geneviève de herinneringen aan die momenten met zich mee. Haar aanwezigheid bij zijn kist was geen dramatische demonstratie, maar een eenvoudig, rauw en diep menselijk afscheid.

De betekenis van haar stille hulde
De kracht van zuster Geneviève’s gebaar ligt niet alleen in de vriendschap die zij met de paus deelde, maar ook in wat zij vertegenwoordigt. In een wereld waarin uiterlijkheden, titels en macht vaak de boventoon voeren, herinnerde haar actie ons eraan dat echte grootheid ligt in nederigheid, liefde en dienstbaarheid.
Zij kwam niet om een politieke boodschap uit te dragen, niet om zichzelf te profileren, maar om afscheid te nemen van een vriend – op de manier waarop echte vriendschappen worden geëerd: met aanwezigheid, liefde en stilte.

Voor een kerk die vaak worstelt met haar imago en relevantie in de moderne wereld, bood deze scène een krachtig tegenbeeld. Geen grootse toespraken, geen politieke allianties, maar pure menselijkheid. Daarmee verpersoonlijkte Geneviève misschien wel het mooiste eerbetoon dat paus Franciscus zich had kunnen wensen.
Een stille nalatenschap
De afbeelding van de rouwende non heeft intussen wereldwijd miljoenen mensen geraakt. Het beeld verspreidde zich razendsnel via sociale media en werd op talloze nieuwssites gedeeld, vaak vergezeld van lovende woorden over haar moed en oprechtheid.

Mensen over de hele wereld herkennen in haar daad een universele waarheid: dat liefde, vriendschap en respect groter zijn dan elke formele ceremonie. Soms zijn de krachtigste huldes niet die met lange toespraken of indrukwekkende optochten, maar die ene, stille aanwezigheid – die alles zegt zonder een enkel woord.
Genevieve Jeanningros, la monja amiga del Papa, llora ante su féretro https://t.co/A1AJ2oFYKi pic.twitter.com/rviK1UGY40
— Europa Press TV (@europapress_tv) April 23, 2025
Een afscheid dat ons allemaal raakt
Toen zuster Geneviève Jeanningros die ochtend in de Sint-Pietersbasiliek bij de kist van haar oude vriend stond, vertegenwoordigde ze niet alleen zichzelf. Ze stond daar namens allen die geraakt zijn door de boodschap van paus Franciscus: een oproep tot eenvoud, liefde, rechtvaardigheid en hoop.
En zo werd haar stille moment niet alleen een afscheid van een paus, maar ook een herinnering aan wat er werkelijk toe doet – niet alleen binnen de kerk, maar in het hele leven.

Actueel
Belle Perez laat na het overlijden van haar man voor het eerst van zich horen met hartverscheurend bericht

Het nieuws kwam vorige week hard binnen in België en Nederland. Belle Perez verloor onverwacht haar levenspartner Wouter van der Horst, met wie zij jarenlang lief en leed deelde. De zangeres hield zich dagenlang stil, maar heeft nu voor het eerst zelf woorden gegeven aan het immense gemis dat haar en haar gezin heeft getroffen.

Een leven dat in één moment kantelde
Voor buitenstaanders is het soms nauwelijks te bevatten hoe snel het leven kan veranderen. Nog geen dag voor het ingrijpende moment vierde het gezin een feestelijke gebeurtenis: de negende verjaardag van zoon Ellia. Een dag vol taart, lachende gezichten en het vertrouwde gevoel van samen zijn. Wat niemand toen kon vermoeden, is dat dit één van de laatste momenten zou zijn waarop het gezin nog compleet was.
Voor Belle Perez betekende het daaropvolgende nieuws een breuklijn door haar leven. Alles wat vanzelfsprekend leek, viel in één klap stil. Optredens, plannen, routine: ze maakten plaats voor stilte, ongeloof en verdriet. In zulke momenten ontbreekt vaak de taal om te beschrijven wat iemand voelt — en juist daarom raakte haar eerste reactie zoveel mensen.

Belle spreekt: woorden uit een verscheurd hart
Via Instagram deelde Belle Perez een foto van haar man, vergezeld van een boodschap die recht uit het hart lijkt te komen. Geen grootse verklaringen, geen publiek statement, maar een persoonlijke reflectie die de rauwheid van het moment blootlegt.
Ze schrijft dat het verlies zo plotseling kwam dat haar hart het nog niet kan bijbenen. Dat het leven in één ademtocht volledig veranderde. Wat bleef, zo verwoordt ze, is liefde — en een gemis dat alles overstemt. Ze noemt Wouter haar liefste echtgenoot en de meest toegewijde papa, zoon en broer. Woorden die niet alleen verdriet uitdrukken, maar ook laten zien hoe diep de band was die zij met hem deelde.
Voor velen voelde die boodschap herkenbaar. Het was geen tekst voor de media, maar een brief aan de wereld, geschreven vanuit een plek waar pijn en liefde naast elkaar bestaan.

Overweldigende steun uit twee landen
In haar bericht staat Belle ook stil bij de enorme golf aan medeleven die haar overspoelt. Ze spreekt van een “tsunami aan liefde” die voelbaar is in zowel België als Nederland. Die woorden zijn geen overdrijving. Onder haar bericht stromen reacties binnen van collega-artiesten, vrienden, fans en mensen die haar verhaal al jaren volgen.
Mensen delen herinneringen aan ontmoetingen, aan concerten waar haar muziek hen raakte, of spreken simpelweg hun steun uit als ouder, partner of mens. Juist die brede verbondenheid laat zien hoe diep het verhaal resoneert. Verdriet is universeel, en wanneer iemand het durft te delen zonder maskers, voelen anderen zich uitgenodigd om mee te dragen.

Een moeder, een zoon en een nieuwe werkelijkheid
Centraal in alles staat zoon Ellia. Voor een kind van negen is zo’n plotselinge verandering nauwelijks te bevatten. Het leven zoals hij dat kende, is in korte tijd onherkenbaar geworden. Belle en haar familie kiezen er bewust voor om hem te beschermen, rust te bieden en ruimte te laten voor zijn eigen tempo.
Voor ouders die dit lezen, zal het invoelbaar zijn: het instinct om sterk te blijven voor je kind, terwijl je zelf nauwelijks overeind blijft. Belle heeft haar professionele verplichtingen tijdelijk losgelaten om zich volledig te richten op haar gezin. Haar kerstconcerten werden geannuleerd, niet uit plicht, maar uit noodzaak.
Van verlies naar betekenis: de Wout Foundation
Te midden van dit alles ontstond een idee dat veel mensen diep heeft geraakt. In plaats van bloemen of andere traditionele gebaren, vraagt Belle aandacht voor de Wout Foundation — een stichting die is opgericht ter nagedachtenis aan haar man.
Het doel van de stichting is helder en betekenisvol: hoop bieden aan kinderen voor wie het leven niet vanzelfsprekend verloopt. Vanuit het eigen verlies wil de familie iets creëren dat anderen ondersteunt, juist daar waar het moeilijk is.
Het is een keuze die veel zegt over de waarden die Wouter en Belle samen deelden. Wie midden in rouw besluit om vooruit te kijken naar wat men kan betekenen voor anderen, toont een kracht die verder gaat dan woorden.
Dit bericht op Instagram bekijken
Waarom dit zoveel mensen raakt
Dat de stichting zoveel losmaakt, is begrijpelijk. Het idee dat uit iets pijnlijks iets goeds kan groeien, biedt troost — niet alleen aan de nabestaanden, maar ook aan mensen die zelf met verlies leven. Het maakt verdriet niet kleiner, maar geeft het richting.
Veel reacties onderstrepen dat gevoel. Mensen schrijven dat ze ontroerd zijn door de keuze om iets blijvends te creëren. Dat het hen herinnert aan wat echt telt: zorg voor elkaar, aandacht voor kwetsbaarheid, en het besef dat liefde niet stopt waar het leven verandert.
Geen haast, geen verwachtingen
Belle heeft niet aangegeven wanneer of hoe ze haar werk zal hervatten. En dat is begrijpelijk. Rouw kent geen schema en geen deadline. De komende periode zal in het teken staan van aanpassing, verwerking en het opnieuw vormgeven van het dagelijks leven.
Wat vaststaat, is dat ze er niet alleen voor staat. De steun uit haar omgeving, de liefde voor haar zoon en de herinneringen aan Wouter vormen samen een netwerk waarin ze stap voor stap haar weg zal vinden.
Een moment van stilte en respect
Vanaf deze plek past vooral terughoudendheid en respect. Niet elk verdriet hoeft geanalyseerd of verklaard te worden. Soms is erkennen genoeg. Erkennen dat dit een immens verlies is. Dat woorden tekortschieten. En dat medeleven geen oplossing biedt, maar wel verzacht.
Onze gedachten gaan uit naar Belle, naar Ellia en naar alle mensen die Wouter liefhadden. Moge de liefde die nu zo voelbaar is, hen dragen in een tijd waarin alles anders is geworden.
Soms is er niets meer te zeggen dan dit: je staat er niet alleen voor.
-
Actueel12 maanden geledenHardnekkige gerucht blijkt tóch waar: ‘Dit heeft Marco Borsato allemaal met Maan gedaan!’
-
Actueel11 maanden geledenJutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien
-
Actueel11 maanden geledenMartijn Krabbé deelt verdrietig bericht: ‘Zo lang heb ik nog’
-
Actueel11 maanden geledenKijkers geschokt door actie van gast in Lang Leve de Liefde: slurf tevoorschijn gehaald
-
Actueel12 maanden geledenAndré Hazes deelt per ongeluk beelden van vrij partijtje met Monique Westenberg
-
Actueel11 maanden geledenVolgers verdrietig door heftige post van Emma Heesters 😔
-
Actueel11 maanden geledenOphef: Lang Leve de Liefde-deelnemers Laura en Duco liggen te wippen en geven volledige show weg
-
Actueel11 maanden geledenZangeres Maan laat op podium zien wat ze in huis heeft tijdens optreden. Daar kunnen de mannen wel van genieten